ALBATROS, kanonierka

Z Encyklopedia Gdańska
Wersja Blazejsliwinski (dyskusja | edycje) z dnia 14:15, 30 lis 2022

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Kanonierka SMS „Albatros”, według rysunku Hermanna Pennera

„ALBATROS”, SMS, kanonierka (Aviso, Kanonenboot) o drewnianym kadłubie, od 1884 klasyfikowana jako krążownik. Okręt zbudowany w gdańskiej Stoczni Królewskiej (Stoczni Cesarskiej), decyzję budowy podjęto w 1869, wodowany 11 III 1871, w służbie od 23 XII 1871. Wyporność 786 ton, długość 56,95 m, szerokość 8,32 m, maksymalne zanurzenie 3,75 m, 2 silniki parowe o mocy 491 KM, powierzchnia żagli 710 m², prędkość 10,5 węzła, zasięg 1270 mil morskich, uzbrojenie: 2 działa 150 mm i 2 działa 120 mm, załoga pięciu oficerów i 98 marynarzy. Wraz z bliźniaczym okrętem „Nautilusem” był pierwszym okrętem floty pruskiej (Związku Północnoniemieckiego) od początku budowanym z myślą o służbie na wodach azjatyckich.

12 X 1872, pod dowództwem komandora podporucznika (Korvettenkapitän) Alfreda Stenzela, odbył podróż w towarzystwie opancerzonej fregaty „Friedrich Carl” oraz korwet „Vineta” i „Gazelle” do Ameryki. Po odwiedzeniu Wenezueli i Kolumbii – skierowany został do ochrony niemieckich interesów na Kubie i Dominikanie. W styczniu 1874 – na Morze Śródziemne, gdzie wspólnie z okrętami angielskimi zabezpieczał interesy obcokrajowców podczas wydarzeń rewolucji w Hiszpanii. W 1884 brał udział w konflikcie o Samoa i Wyspy Karolińskie.

Od 1888 okręt badawczy, 9 I 1899 skreślony z listy floty i sprzedany. Służył jako transportowiec węgla, w marcu 1906 osiadł na mieliźnie i zatonął.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania