AKADEMICKI DYWIZJON LOTNICZY
| < Poprzednie | Następne > |
AKADEMICKI DYWIZJON LOTNICZY (Akademische Fliegergruppe, Akaflieg), założony 3 VII 1923 przy oddziale budowy samolotów Technische Hochschule Danzig. Zrzeszał profesorów i studentów tylko pochodzenia niemieckiego. Jego rolą było praktyczne poznawanie budowy samolotu, pilotażu, doświadczenia z budowaniem własnych konstrukcji.
W 1923 przy współpracy z prof. Gustavem Flügelem zbudowano pierwszy szybowiec DZ-1. W latach 1924–1925 pod kierunkiem prof. Ottona Lienaua zbudowano szybowiec DZ-2 Libelle, w 1926 szybowiec Zögling, następnie szkolny DZ-3, tzw. Wuja Ferdynanda. Loty szybowcowe odbywały się w Kowalach koło Malborka i w Rossitten (obecny obwód kaliningradzki). W 1929 zakupiono silnikowy samolot Messerschmitt M 23b, na którym w 1930 rozpoczęto pierwsze szkolenia na pilotów w kategorii A; instruktorem był Hans-Joachim Matthies. Zakupiono też samoloty: Raab-Katzenstein „Schwalbe” i GMG II, a w 1931 KL.26 Peter von Danzig, który po wymianie silnika na Siemens-SH-13a stał się najlepszym samolotem dywizjonu. 10 I 1933 roku wykonano na nim rekordowy lot propagandowy na odległość 5 tysięcy km.
Pozyskano niewielki budynek na lotnisku na Zaspie. W roku 1933 dywizjon podporządkowano Fliegerlandgruppe XVI, a jego działalność ograniczono do szkolenia pilotów. W 1936 dywizjon przejął dwusilnikowe samoloty KL.25E, Bü 131 oraz szybowiec Bussard. Samoloty Akademickiego Dywizjonu Lotniczego odgrywały dużą rolę w przemycie broni i amunicji dla bojówek hitlerowskich w II Wolnym Mieście Gdańsku. W lipcu 1939 większość członków dywizjonu powołano do Landespolizei.
Po wybuchu II wojny światowej pracownie zostały zajęte przez wojsko, budynek na lotnisku służył jako strażnica, od roku 1940 dywizjon prowadził, zwieńczone sukcesem, prace doświadczalne nad urządzeniem służącym do mierzenia ciśnienia skrzydła podczas lotu. W 1945 roku zakończył działalność.
