AHRENS FELIX BENIAMIN, naukowiec
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''FELIX BENIAMIN AHRENS''' (22 X 1863 Gdańsk – 14 XI 1910 Wrocław), naukowiec. W latach 1882–1886 studiował chemię na uniwersytetach w Berlinie, Wrocławiu i Kilonii. Po doktoracie asystent na uniwersytecie wrocławskim. Specjalizował się w badaniu alkaloidów, acetylenu i produktów wytwarzanych z węgla kamiennego, w tym smoły kamienno-węglowej. W roku 1889 docent prywatny, od 1896 profesor i dyrektor Instytutu Technologii Rolniczej (Landwirtschaftlich- | + | '''FELIX BENIAMIN AHRENS''' (22 X 1863 Gdańsk – 14 XI 1910 Wrocław), naukowiec. W latach 1882–1886 studiował chemię na uniwersytetach w Berlinie, Wrocławiu i Kilonii. Po doktoracie asystent na uniwersytecie wrocławskim. Specjalizował się w badaniu alkaloidów, acetylenu i produktów wytwarzanych z węgla kamiennego, w tym smoły kamienno-węglowej. W roku 1889 docent prywatny, od 1896 profesor i dyrektor Instytutu Technologii Rolniczej (Landwirtschaftlich-Technologisches Institut) uniwersytetu we Wrocławiu. Przyczynił się do powołania w 1910 roku Technische Hochschule we Wrocławiu. Autor prac naukowych i podręczników dla studentów, m.in. ''Untersuchungen über Octylbenzol'' (1886), ''Die schwarzen Diamanten'' (1894), ''Handbuch der Elektrochemie'' (1896), ''Das Acetylen in der Technik'' (1899), ''Das Gärungsproblem'' (1902). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 18:11, 6 lis 2015
FELIX BENIAMIN AHRENS (22 X 1863 Gdańsk – 14 XI 1910 Wrocław), naukowiec. W latach 1882–1886 studiował chemię na uniwersytetach w Berlinie, Wrocławiu i Kilonii. Po doktoracie asystent na uniwersytecie wrocławskim. Specjalizował się w badaniu alkaloidów, acetylenu i produktów wytwarzanych z węgla kamiennego, w tym smoły kamienno-węglowej. W roku 1889 docent prywatny, od 1896 profesor i dyrektor Instytutu Technologii Rolniczej (Landwirtschaftlich-Technologisches Institut) uniwersytetu we Wrocławiu. Przyczynił się do powołania w 1910 roku Technische Hochschule we Wrocławiu. Autor prac naukowych i podręczników dla studentów, m.in. Untersuchungen über Octylbenzol (1886), Die schwarzen Diamanten (1894), Handbuch der Elektrochemie (1896), Das Acetylen in der Technik (1899), Das Gärungsproblem (1902).
