AERARIUM PAUPERUM STUDIOSORUM, fundacja stypendialna
| < Poprzednie | Następne > |
AERARIUM PAUPERUM STUDIOSORUM (Aerarium pro pauperibus studiosis), Skarbiec Ubogich Studentów, fundacja stypendialna założona 12 X 1650 roku przez rektora Gimnazjum Akademickiego i pastora kościoła św. Trójcy Abrahama Calowa. Następnie pieczę nad nią sprawowali m.in. Peter Oelhaf, Johann Maukisch, Nicolaus Bodeck, Adrian Engelke, Adrian von der Linde II.
Fundacja przyznawała stypendia uczniom Gimnazjum Akademickiego, lokowała kapitał przeważnie w Kamlarii, także w kasie dochodów nadzwyczajnych miasta. Administracja spoczywała w rękach rektora, inspektora i profesorów Gimnazjum. Uprawnieni do otrzymania stypendium byli gdańszczanie i przybysze, nawet cudzoziemcy; ubiegać się o nie mogli uczniowie klasy I (najwyższej), w wyjątkowych wypadkach klasy II.
Kandydat na stypendystę musiał się wyróżniać skromnością, sprawnością i pilnością. Ze środków stypendialnych można było korzystać raz lub dwukrotnie. W wypadku szczególnie pilnych uczniów będących w potrzebie pomoc przyznawano częściej. Stypendia wypłacano na ogół regularnie, w systemie rat kwartalnych. Wysokość raty wahała się od kilku do kilkunastu florenów. Liczba stypendystów dochodziła w ciągu roku do 25. Niektórzy odegrali w życiu Gdańska znaczącą rolę, głównie jako duchowni i nauczyciele.
W późniejszych latach fundacja występowała pod nazwą Aerarium vetus. Działała do XIX wieku, czerpiąc z legatów Ottona Dietricha Voegedinga i innych dobroczyńców: profesorów, duchownych, burmistrzów, rajców, kupców. Do Aerarium vetus nawiązywała fundacja Aerarium novum, powołana do życia w roku 1752, lecz tylko w skromnym zakresie wspierająca fundusz stypendialny.
