AERARIUM PAUPERUM STUDIOSORUM, fundacja stypendialna
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''AERARIUM PAUPERUM STUDIOSORUM''' (Aerarium pro pauperibus studiosis), Skarbiec Ubogich Studentów, fundacja stypendialna założona 12 X 1650 roku przez rektora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] i pastora [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]] [[CALOW ABRAHAM, rektor Gimnazjum Akademickiego | Abrahama Calowa]]. Następnie pieczę nad nią sprawowali m.in. [[OELHAF PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Peter Oelhaf]], [[MAUKISCH JOHANN, rektor Gimnazjum Akademickiego | Johann Maukisch]], [[BODECK NICOLAUS von, burmistrz Gdańska | Nicolaus Bodeck]], Adrian Engelke, [[LINDE ADRIAN von der, II, burmistrz | + | '''AERARIUM PAUPERUM STUDIOSORUM''' (Aerarium pro pauperibus studiosis), Skarbiec Ubogich Studentów, fundacja stypendialna założona 12 X 1650 roku przez rektora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] i pastora [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]] [[CALOW ABRAHAM, rektor Gimnazjum Akademickiego | Abrahama Calowa]]. Następnie pieczę nad nią sprawowali m.in. [[OELHAF PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Peter Oelhaf]], [[MAUKISCH JOHANN, rektor Gimnazjum Akademickiego | Johann Maukisch]], [[BODECK NICOLAUS von, burmistrz Gdańska | Nicolaus Bodeck]], Adrian Engelke, [[LINDE ADRIAN von der, II, burmistrz Gdańska | Adrian von der Linde II]].<br/><br/> |
Fundacja przyznawała stypendia uczniom Gimnazjum Akademickiego, lokowała kapitał przeważnie w [[KAMLARIA | Kamlarii]], także w kasie dochodów nadzwyczajnych miasta. Administracja spoczywała w rękach rektora, inspektora i profesorów Gimnazjum. Uprawnieni do otrzymania stypendium byli gdańszczanie i przybysze, nawet cudzoziemcy; ubiegać się o nie mogli uczniowie klasy I (najwyższej), w wyjątkowych wypadkach klasy II.<br/><br/> | Fundacja przyznawała stypendia uczniom Gimnazjum Akademickiego, lokowała kapitał przeważnie w [[KAMLARIA | Kamlarii]], także w kasie dochodów nadzwyczajnych miasta. Administracja spoczywała w rękach rektora, inspektora i profesorów Gimnazjum. Uprawnieni do otrzymania stypendium byli gdańszczanie i przybysze, nawet cudzoziemcy; ubiegać się o nie mogli uczniowie klasy I (najwyższej), w wyjątkowych wypadkach klasy II.<br/><br/> | ||
Kandydat na stypendystę musiał się wyróżniać skromnością, sprawnością i pilnością. Ze środków stypendialnych można było korzystać raz lub dwukrotnie. W wypadku szczególnie pilnych uczniów będących w potrzebie pomoc przyznawano częściej. Stypendia wypłacano na ogół regularnie, w systemie rat kwartalnych. Wysokość raty wahała się od kilku do kilkunastu florenów. Liczba stypendystów dochodziła w ciągu roku do 25. Niektórzy odegrali w życiu Gdańska znaczącą rolę, głównie jako duchowni i nauczyciele.<br/><br/> | Kandydat na stypendystę musiał się wyróżniać skromnością, sprawnością i pilnością. Ze środków stypendialnych można było korzystać raz lub dwukrotnie. W wypadku szczególnie pilnych uczniów będących w potrzebie pomoc przyznawano częściej. Stypendia wypłacano na ogół regularnie, w systemie rat kwartalnych. Wysokość raty wahała się od kilku do kilkunastu florenów. Liczba stypendystów dochodziła w ciągu roku do 25. Niektórzy odegrali w życiu Gdańska znaczącą rolę, głównie jako duchowni i nauczyciele.<br/><br/> | ||
W późniejszych latach fundacja występowała pod nazwą Aerarium vetus. Działała do XIX wieku, czerpiąc z legatów [[VOEGEDING OTTO DIETRICH, lekarz | Ottona Dietricha Voegedinga]] i innych dobroczyńców: profesorów, duchownych, burmistrzów, rajców, kupców. Do Aerarium vetus nawiązywała fundacja Aerarium novum, powołana do życia w roku 1752, lecz tylko w skromnym zakresie wspierająca fundusz stypendialny. {{author:EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | W późniejszych latach fundacja występowała pod nazwą Aerarium vetus. Działała do XIX wieku, czerpiąc z legatów [[VOEGEDING OTTO DIETRICH, lekarz | Ottona Dietricha Voegedinga]] i innych dobroczyńców: profesorów, duchownych, burmistrzów, rajców, kupców. Do Aerarium vetus nawiązywała fundacja Aerarium novum, powołana do życia w roku 1752, lecz tylko w skromnym zakresie wspierająca fundusz stypendialny. {{author:EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 12:24, 8 gru 2022
AERARIUM PAUPERUM STUDIOSORUM (Aerarium pro pauperibus studiosis), Skarbiec Ubogich Studentów, fundacja stypendialna założona 12 X 1650 roku przez rektora Gimnazjum Akademickiego i pastora kościoła św. Trójcy Abrahama Calowa. Następnie pieczę nad nią sprawowali m.in. Peter Oelhaf, Johann Maukisch, Nicolaus Bodeck, Adrian Engelke, Adrian von der Linde II.
Fundacja przyznawała stypendia uczniom Gimnazjum Akademickiego, lokowała kapitał przeważnie w Kamlarii, także w kasie dochodów nadzwyczajnych miasta. Administracja spoczywała w rękach rektora, inspektora i profesorów Gimnazjum. Uprawnieni do otrzymania stypendium byli gdańszczanie i przybysze, nawet cudzoziemcy; ubiegać się o nie mogli uczniowie klasy I (najwyższej), w wyjątkowych wypadkach klasy II.
Kandydat na stypendystę musiał się wyróżniać skromnością, sprawnością i pilnością. Ze środków stypendialnych można było korzystać raz lub dwukrotnie. W wypadku szczególnie pilnych uczniów będących w potrzebie pomoc przyznawano częściej. Stypendia wypłacano na ogół regularnie, w systemie rat kwartalnych. Wysokość raty wahała się od kilku do kilkunastu florenów. Liczba stypendystów dochodziła w ciągu roku do 25. Niektórzy odegrali w życiu Gdańska znaczącą rolę, głównie jako duchowni i nauczyciele.
W późniejszych latach fundacja występowała pod nazwą Aerarium vetus. Działała do XIX wieku, czerpiąc z legatów Ottona Dietricha Voegedinga i innych dobroczyńców: profesorów, duchownych, burmistrzów, rajców, kupców. Do Aerarium vetus nawiązywała fundacja Aerarium novum, powołana do życia w roku 1752, lecz tylko w skromnym zakresie wspierająca fundusz stypendialny.
