ADAM ALFRED, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
ALFRED LUDWIG FRIEDRICH ADAM (13 VIII 1888 Dahmsdorf, koło Frankfurtu nad Odrą – 19 IX 1956 Niemcy), lekarz pediatra, antynazista. Syn inspektora kolejowego i radcy rządowego Carla Hermanna oraz Wilhelmine z domu Wollermann. Szkoły ukończył w Królewcu (Königsberg), od 1906 studiował medycynę na tamtejszym uniwersytecie, następnie w Monachium i Berlinie, gdzie od 13 V 1913 roku doktor medycyny. Od 1913 do 1914 pracował w Instytucie Terapii Eksperymentalnej w Hamburgu, następnie w Instytucie Chorób Skórnych w Berlinie. W latach 1915–1918 walczył na froncie na terenie Bałkanów, w wojskowym lazarecie prowadził laboratorium bakteriologiczne. Odznaczony został Krzyżem Żelaznym i Heskim Krzyżem Sanitarnym. W latach 1919–1920 pracował w Instytucie Fizjologii Wegetatywnej Uniwersytetu we Frankfurcie nad Menem. W 1920 asystent w klinice dziecięcej uniwersytetu w Heidelbergu, od 1922 docent prywatny. Od 1924 pracował w Klinice Chorób Dziecięcych w Hamburgu, od 1927 profesor nadzwyczajny.
Po przenosinach do Gdańska od października 1928 kierownik Oddziału Chorób Dziecięcych Szpitala Miejskiego we Wrzeszczu. Od 13 IV 1935 profesor zwyczajny Państwowej Akademii Medycyny Praktycznej, dotychczasowy Oddział Chorób Dziecięcych przekształcono w Klinikę, której został ordynatorem. Był krajowym konsultantem do spraw pediatrii i pełnomocnikiem Okręgu Gdańsk-Prusy Zachodnie do spraw Matki i Dziecka. Doprowadził między innymi do uruchomienia w Sopocie Oddziału Lecznictwa Morskiego dla Dzieci.
W marcu 1938 roku zwolniony został z pracy za sprzeciw wobec nazistowskiej polityki zdrowotnej (nie zgadzał się zwłaszcza z przymusową sterylizacją i eutanazją chorych dzieci) i odmowę wstąpienia do którejś z nazistowskich organizacji (dzieciom zabronił wstąpienia do Hitlerjugend i BDM). Otrzymał odszkodowanie i został lekarzem prywatnym w Gdańsku. Udzielał potajemnie pomocy dzieciom żydowskim i polskim, opuścił Gdańsk potajemnie samolotem w styczniu 1945, unikając aresztowania przez Gestapo. W latach 1946–1956 był dyrektorem Kliniki Chorób Dziecięcych Uniwersytetu w Erlangen (Bawaria), od 31 VIII 1956 na emeryturze.
Od 1952 członek Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina, od 1952 prezes Niemieckiego Towarzystwa Pediatrycznego.
Od 1928 roku żonaty z Elisabeth Düring z Bremy, ojciec Hansa (ur. 1929 Gdańsk) lekarza pediatry i Edith (ur. 1932 Gdańsk). Zmarł nagle na zawał serca.
