ADAMCZEWSKI IGNACY, profesor Politechniki Gdańskiej, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
IGNACY ADAMCZEWSKI (25 I 1907 Warszawa – 23 VI 2000 Gdańsk), naukowiec, fizyk, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). W 1931 absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, od 1936 doktor, od 1962 profesor. Podczas II wojny światowej uczestnik kampanii wrześniowej (oficer rezerwy), konspiracji, więzień obozu Auschwitz.
Od początku 1945 zastępca profesora na uniwersytecie w Łodzi, w lipcu 1945 przybył do Gdańska w poszukiwaniu pozostałego w Technische Hochschule Danzig sprzętu naukowego przydatnego ośrodkowi łódzkiemu, w sierpniu przeniósł się do Gdańska i 22 października wygłosił wykład inaugurujący działalność PG. W latach 1945–1969 kierownik II Katedry Fizyki PG (zob. Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG) i do 1969 kierownik Katedry Fizyki Akademii Medycznej (AMG; Gdański Uniwersytet Medyczny). Od 1962 profesor zwyczajny. W latach 1953–1954 i 1965–1968 dziekan Wydziału Chemii, w 1968 pierwszy dyrektor Instytutu Fizyki PG. Był redaktorem działu "Fizyka" „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”. W 1947 współzałożyciel gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Zajmował się ciekłymi dielektrykami i fizyką jądrową, zwłaszcza detekcją i dozymetrią promieniowania. Z jego nazwiskiem wiąże się określenie „gdańska szkoła ciekłych dielektryków”. Autor przetłumaczonej na kilka języków książki Jonizacja i przewodnictwo ciekłych dielektryków (1965) i pionierskiej w Polsce pracy Ochrona zdrowia przed promieniowaniem jonizującym (1959). W latach 1970–1993 stały, później wizytujący i honorowy profesor uniwersytetu w Salfordzie. W 1985 doktor honoris causa PG, w 1992 – AMG.
25 V 1993 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Gdańska. Z Marią Zofią z domu Wróblewską miał syna Christophera Adama (ur. 7 IX 1940 Warszawa), mieszkającego Wielkiej Brytanii. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
