ADAMCZEWSKI IGNACY, profesor Politechniki Gdańskiej, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
IGNACY ADAMCZEWSKI (25 I 1907 Warszawa – 23 VI 2000 Gdańsk), naukowiec, fizyk, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). W roku 1931 absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, od 1936 doktor, od 1962 profesor. Podczas II wojny światowej uczestnik kampanii wrześniowej (oficer rezerwy), konspiracji, więzień obozu Auschwitz.
Od początku 1945 roku zastępca profesora na uniwersytecie w Łodzi, w lipcu 1945 przybył do Gdańska w poszukiwaniu pozostałego w Technische Hochschule Danzig sprzętu naukowego przydatnego ośrodkowi łódzkiemu, w sierpniu przeniósł się do Gdańska i 22 października wygłosił wykład inaugurujący działalność PG. W latach 1945–1969 kierownik II Katedry Fizyki PG (zob. Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG) i do 1969 kierownik Katedry Fizyki Akademii Medycznej (AMG; Gdański Uniwersytet Medyczny). Od roku 1962 profesor zwyczajny. W latach 1953–1954 i 1965–1968 dziekan Wydziału Chemii, w 1968 pierwszy dyrektor Instytutu Fizyki PG. Był redaktorem działu "Fizyka" „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”. W 1947 współzałożyciel gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Zajmował się ciekłymi dielektrykami i fizyką jądrową, zwłaszcza detekcją i dozymetrią promieniowania. Z jego nazwiskiem wiąże się określenie „gdańska szkoła ciekłych dielektryków”. Autor przetłumaczonej na kilka języków książki Jonizacja i przewodnictwo ciekłych dielektryków (1965) i pionierskiej w Polsce pracy Ochrona zdrowia przed promieniowaniem jonizującym (1959). W latach 1970–1993 stały, później wizytujący i honorowy profesor uniwersytetu w Salfordzie. W roku 1985 doktor honoris causa PG, w 1992 – AMG.
25 V 1993 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Gdańska. Z Marią Zofią z domu Wróblewską miał syna Christophera Adama (ur. 7 IX 1940 Warszawa), mieszkającego Wielkiej Brytanii. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
