ABICHT JOHANN GEORG, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor
(wstawienie ilustracji (e-mail z 27.04.2019)) |
|||
Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File: Johann_Georg_Abicht.jpg|thumb|Johann Georg Abicht, ''Theses theologicae de necessitatte et utilitate revelationis divinae, in usum studiosae juventutis conscriptae'', Gedani 1720]] | [[File: Johann_Georg_Abicht.jpg|thumb|Johann Georg Abicht, ''Theses theologicae de necessitatte et utilitate revelationis divinae, in usum studiosae juventutis conscriptae'', Gedani 1720]] | ||
− | '''JOHANN GEORG ABICHT''' (21 III 1672 Königsee, księstwo Schwarzburg – 5 VI 1740 Wittenberga), pastor, profesor gimnazjum. W latach 1692–1697 studiował w Jenie i Lipsku. Od 1697 roku magister filozofii. Asesor fakultetu filozofii w Lipsku, od 1702 roku tamże profesor języka hebrajskiego. We wrześniu 1708 zrobił licencjat z teologii, w listopadzie tego roku obronił w Lipsku doktorat z teologii. Od 1710 roku kaznodzieja w kościele św. Pawła w Lipsku, od 1711 profesor teologii i rektor Akademii w Lipsku, od 1715 członek Pruskiej Akademii Nauk. W 1717 roku powołany na stanowisko rektora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] i pastora w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. W 1729 roku został profesorem teologii na uniwersytecie w Wittenberdze, ponadto od 1730 pełnił w Wittenberdze funkcję generalnego superintendenta. Od roku 1739 w stanie spoczynku, zmarł tuż po przyjęciu go do Królewskiego Pruskiego Towarzystwa Naukowego. Znakomity hebraista i językoznawca, jako teolog wykazał się krytycznym, choć stosunkowo otwartym nastawieniem wobec nowych, oświeceniowych prądów. Polemiki kierował zwłaszcza przeciwko materializmowi Johna Locke’a, Voltaire’a i Gottfrieda Wilhelma Leibniza, obawiając się, że toruje on drogę ateizmowi. Podczas pobytu w Gdańsku polemizował z jezuitą Gottfriedem Hannenbergiem w dobie tumultu toruńskiego z 1724 roku. Najważniejsze prace: ''Theses de quibusdam Theologiae Naturalis capitibus'' (1726), ''Praelectiones de creatione mundi in quibus quaedam Leibnitii et aliorum opiniones examinantur'' (1738). Epitafium jego syna Christiana (24 I 1710 – 3 V 1724) zachowało się w kościele św. Trójcy. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''JOHANN GEORG ABICHT''' (21 III 1672 Königsee, księstwo Schwarzburg – 5 VI 1740 Wittenberga), pastor, profesor gimnazjum. W latach 1692–1697 studiował w Jenie i Lipsku. Od 1697 roku magister filozofii. Asesor fakultetu filozofii w Lipsku, od 1702 roku tamże profesor języka hebrajskiego. We wrześniu 1708 zrobił licencjat z teologii, w listopadzie tego roku obronił w Lipsku doktorat z teologii. Od 1710 roku kaznodzieja w kościele św. Pawła w Lipsku, od 1711 profesor teologii i rektor Akademii w Lipsku, od 1715 członek Pruskiej Akademii Nauk. <br/><br/> |
+ | W 1717 roku powołany na stanowisko rektora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] i pastora w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. W 1729 roku został profesorem teologii na uniwersytecie w Wittenberdze, ponadto od 1730 pełnił w Wittenberdze funkcję generalnego superintendenta. Od roku 1739 w stanie spoczynku, zmarł tuż po przyjęciu go do Królewskiego Pruskiego Towarzystwa Naukowego.<br/><br/> | ||
+ | Znakomity hebraista i językoznawca, jako teolog wykazał się krytycznym, choć stosunkowo otwartym nastawieniem wobec nowych, oświeceniowych prądów. Polemiki kierował zwłaszcza przeciwko materializmowi Johna Locke’a, Voltaire’a i Gottfrieda Wilhelma Leibniza, obawiając się, że toruje on drogę ateizmowi. Podczas pobytu w Gdańsku polemizował z jezuitą Gottfriedem Hannenbergiem w dobie tumultu toruńskiego z 1724 roku. Najważniejsze prace: ''Theses de quibusdam Theologiae Naturalis capitibus'' (1726), ''Praelectiones de creatione mundi in quibus quaedam Leibnitii et aliorum opiniones examinantur'' (1738). Epitafium jego syna Christiana (24 I 1710 – 3 V 1724) zachowało się w kościele św. Trójcy. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 20:33, 7 wrz 2019
JOHANN GEORG ABICHT (21 III 1672 Königsee, księstwo Schwarzburg – 5 VI 1740 Wittenberga), pastor, profesor gimnazjum. W latach 1692–1697 studiował w Jenie i Lipsku. Od 1697 roku magister filozofii. Asesor fakultetu filozofii w Lipsku, od 1702 roku tamże profesor języka hebrajskiego. We wrześniu 1708 zrobił licencjat z teologii, w listopadzie tego roku obronił w Lipsku doktorat z teologii. Od 1710 roku kaznodzieja w kościele św. Pawła w Lipsku, od 1711 profesor teologii i rektor Akademii w Lipsku, od 1715 członek Pruskiej Akademii Nauk.
W 1717 roku powołany na stanowisko rektora Gimnazjum Akademickiego i pastora w kościele św. Trójcy. W 1729 roku został profesorem teologii na uniwersytecie w Wittenberdze, ponadto od 1730 pełnił w Wittenberdze funkcję generalnego superintendenta. Od roku 1739 w stanie spoczynku, zmarł tuż po przyjęciu go do Królewskiego Pruskiego Towarzystwa Naukowego.
Znakomity hebraista i językoznawca, jako teolog wykazał się krytycznym, choć stosunkowo otwartym nastawieniem wobec nowych, oświeceniowych prądów. Polemiki kierował zwłaszcza przeciwko materializmowi Johna Locke’a, Voltaire’a i Gottfrieda Wilhelma Leibniza, obawiając się, że toruje on drogę ateizmowi. Podczas pobytu w Gdańsku polemizował z jezuitą Gottfriedem Hannenbergiem w dobie tumultu toruńskiego z 1724 roku. Najważniejsze prace: Theses de quibusdam Theologiae Naturalis capitibus (1726), Praelectiones de creatione mundi in quibus quaedam Leibnitii et aliorum opiniones examinantur (1738). Epitafium jego syna Christiana (24 I 1710 – 3 V 1724) zachowało się w kościele św. Trójcy.