ABICHT JOHANN GEORG, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN GEORG ABICHT (21 III 1672 Königsee, księstwo Schwarzburg – 5 VI 1740 Wittenberga), profesor Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku, pastor kościoła św. Trójcy. Syn kupca wyrobami skórnymi Johanna Michaela i Margarethy Magdaleny. Od 1685 do 1692 uczył się w gimnazjum w Rudolstadt. W latach 1692–1697 studiował w Jenie i Lipsku. Od 1697 magister filozofii. Asesor fakultetu filozofii w Lipsku, od 1702 tamże profesor języka hebrajskiego. We wrześniu 1708 zrobił licencjat z teologii, w listopadzie tego roku obronił w Lipsku doktorat z teologii. Od 1710 kaznodzieja w kościele św. Pawła w Lipsku, od 1711 profesor teologii i rektor Akademii w Lipsku, od 1715 członek Pruskiej Akademii Nauk.
W 1717 powołany na stanowisko rektora gdańskiego Gimnazjum Akademickiego i pastora w kościele św. Trójcy. W 1729 został profesorem teologii na uniwersytecie w Wittenberdze, ponadto od 1730 pełnił w Wittenberdze funkcję generalnego superintendenta. Od 1739 w stanie spoczynku, zmarł tuż po przyjęciu go do Królewskiego Pruskiego Towarzystwa Naukowego.
Znakomity hebraista i językoznawca, jako teolog wykazał się krytycznym, choć stosunkowo otwartym nastawieniem wobec nowych, oświeceniowych prądów. Polemiki kierował zwłaszcza przeciwko materializmowi Johna Locke’a, Voltaire’a i Gottfrieda Wilhelma Leibniza, obawiając się, że toruje on drogę ateizmowi. Podczas pobytu w Gdańsku polemizował z jezuitą Gottfriedem Hannenbergiem w dobie tumultu toruńskiego z 1724. Najważniejsze prace: Theses de quibusdam Theologiae Naturalis capitibus (1726), Praelectiones de creatione mundi in quibus quaedam Leibnitii et aliorum opiniones examinantur (1738). Epitafium jego syna Christiana (24 I 1710 Lipsk – 3 V 1724 Gdańsk), zapisanego 18 VII 1721 do drugiej klasy Gimnazjum Akademickiego, zachowało się w kościele św. Trójcy.
