ŁĄCZYŃSKI LUDWIK KAZIMIERZ, rosyjski rezydent w Gdańsku
(Nowe hasło (18.03.2021)) |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''Bibliografia:'''<br/> | '''Bibliografia:'''<br/> | ||
| − | J. | + | Gierowski J., ''Ludwik Kazimierz Łączyński'', [w:] PSB, t. 18, z. 3.<br/> |
''Высшие чины Российской империи (22.10.1721-2.3.1917). Биографический словарь'', red. Е.Л. Потемкин, t. II: Д-Л, Moskwa 2019. | ''Высшие чины Российской империи (22.10.1721-2.3.1917). Биографический словарь'', red. Е.Л. Потемкин, t. II: Д-Л, Moskwa 2019. | ||
''Русскій біиографическій словарь'', red. А.А. Половцов, t. X, St. Petersburg 1914.<br/> | ''Русскій біиографическій словарь'', red. А.А. Половцов, t. X, St. Petersburg 1914.<br/> | ||
Wersja z 15:11, 18 mar 2021
LUDWIK KAZIMIERZ ŁĄCZYŃSKI (około 1680 – 28 XI 1752 Wiedeń), dyplomata rosyjski, rezydent w Gdańsku. Szlachcic polski herbu Kościesza, syn podstolego latyczowskiego Jana Franciszka Łączyńskiego (zm. 1690). W 1705 wstąpił do służby rosyjskiej jako tłumacz hrabiego Andrieja Matwiejewa (w latach 1705–1715 kolejno posła w Hadze, Londynie, Dreźnie i Wiedniu). Od 30 IX 1717 do 1718 agent generalny i minister-rezydent Cesarstwa Rosyjskiego w Gdańsku. Następnie sekretarz poselstwa w Berlinie. Od 1720 rezydent, a od 2 X 1725 do śmierci poseł w Wiedniu. Przygotował i podpisał zawarty w sierpniu 1726 sojusz rosyjsko-austriacki. W roku 1724 uzyskał tytuł szambelana (kamerherra), a w 1741 – rangę rzeczywistego tajnego radcy. Kawaler orderu św. Aleksandra Newskiego (1745). Żonaty, dzieci nie miał.
Bibliografia:
Gierowski J., Ludwik Kazimierz Łączyński, [w:] PSB, t. 18, z. 3.
Высшие чины Российской империи (22.10.1721-2.3.1917). Биографический словарь, red. Е.Л. Потемкин, t. II: Д-Л, Moskwa 2019.
Русскій біиографическій словарь, red. А.А. Половцов, t. X, St. Petersburg 1914.
Urzędnicy podolscy XIV–XVIII wieku. Spisy, opr. E. Janas, W. Kłaczewski, J. Kurtyka, A. Sochacka, Kórnik 1998.
www.rusdiplomats.narod.ru/lancinskiy-l.html – dostęp 15.02.2021.
www.sejm-wielki.pl/b/15.413.127 – dostęp 15.02.2021.
