CIEMNOŁOŃSKI JANUSZ (1 IV 1926 Wilno), archi- tekt. W pierwszych latach II w. świat. ukończył gim. w Wilnie. Egzamin maturalny zdał w 1945 i rozpoczął t.r. studia na Wydz. Architektury q PG, które ukończył w grudniu 1950. W trakcie nauki (1949) zatrudniony na Wydz. Architektury PG w Katedrze Historii Architektury Polskiej. Od 1950 w składzie zespołu przygotowującego materiały do odbudowy Gd. Wykonał rekonstrukcję ok. 150 fasad gd. kamienic, wielu q przedproży, portali i detali. W 1963–66 prowadził badania hist.-archit. kościoła pocysterskiego w Pelplinie. Od 1966 dr (na podstawie pracy Węzłowe zagadnienia średnio- wiecznej architektury Pelplina). Zajmował się rekonstrukcją śrdw. q fortyfikacji Gd., Koszalina, Gniewa, Skarszew i Starogardu. Od 1974 począt- kowo w zespole, a następnie indywidualnie włączył się do prac hist.-archit. na terenie starego miasta w Elblągu. Zrekonstruował tam fasady wybranych kamienic. W 1981–84 dziekan ds. studenckich Wydz. Architektury PG. W efekcie pożaru domu przepadł jego maszynopis pracy habilitacyjnej o Skarszewach. Od 1992 na emery- turze. Autor m.in. prac: w zespole z q Jadwigą Habelą, q Ryszardem Massalskim, q Jerzym Stan- kiewiczem o Drodze Królewskiej w Gd. (1965), o architekturze kościoła w Pelplinie (1967, 1974; z J. Pasierbem – Pelplin, 1978); o widokach Gd. – Panoramy Gdańska Antoniego Möllera (1970), Bramie Raduńskiej w Gd. z Jerzym Stankiewiczem i q Andrzejem Zbierskim (1977), o murach obronnych Starogardu (1984), dziejach kamienic przy q ul. Chlebnickiej i q Piwnej (2006). Jego artykuł o Gd. jako mieście garnizonowym stał się częścią Historii Gdańska (t. IV, 1998). Wykonał opracowanie konserwatorskie zabudowy Wrzeszcza (1993), studia: historyczno-konserwatorskie starego miasta w Skarszewach (1976–77), konserwatorsko-urbanistyczne śródmieścia Gd. (1984–87), q Spichlerzy (1986–87) i Oliwy (1996). Otrzymał m.in. Krzyż Kawalerski OOP, odznakę q „Za zasługi dla Gdańska”, medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011).
ALP
