EGGERT CARL FRIEDRICH, organista, carillonista
| < Poprzednie | Następne > |
CARL FRIEDRICH EGGERT (8 V 1767 Gdańsk – 27 IV 1843 Gdańsk), organista i carillonista. Syn Johanna Daniela Eggerta, brat Georga Friedricha i Simona Daniela Wilhelma, bratanek Johanna Ephraima Eggerta.
Od 5 X 1788 był dyrektorem muzycznym w kościele św. Bartłomieja. Przynajmniej od 1797 do czasu pożaru świątyni w 1815 pracował również jako organista w kościele św. Jakuba. W 1794 został pomocnikiem carillonistów w kościele św. Katarzyny. W 1798, po śmierci pierwszego z nich, Carla Gottfrieda Buscha, objął stanowisko drugiego carillonisty na podstawie umowy z Radą Starego Miasta z 17 II 1794, która przewidywała, że otrzyma stałą posadę po śmierci któregoś z dotychczasowych carillonistów.
Po śmierci Johanna Ephraima Eggerta został pierwszym carillonistą, co nastąpiło nie wcześniej niż w 1803. W 1825 otrzymywał rocznie 138 talarów 22 groszy, 6 fenigów, co obejmowało: pensję kwartalną po 25 talarów, dwa razy do roku opłatę za czynsz po 3 talary, 22 grosze i 6 fenigów, podarunek z okazji Jarmarku św. Dominika – 25 talarów, podarunek na Boże Narodzenie – 3 talary oraz pieniądze przeznaczone na światło – 3 talary, 7 groszy i 6 fenigów. W 1827 i 1828 wielokrotnie bezskutecznie prosił o podwyżkę pensji. Dorabiając, w 1817 prowadził sklep z materiałami tekstylnymi (łokciowymi). W 1828 dodatkowo grał na organach Domu Dobroczynności.
Mieszkał przy Hökergasse 1454 (ul. Straganiarska), później przy Glockenthor 1974 (nie istnieje, zob. Brama Ludwisarska), po 1807 we własnej kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 1974 (ul. św. Ducha 2, od 2006 w tym miejscu Hotel Wolne Miasto), gdzie miał wspomniany sklep.
Był dwukrotnie żonaty: w listopadzie 1798 poślubił w kościele św. Jana Christianę z domu Frost, po jej śmierci Johannę Charlottę. Ojciec kupca Augusta Eduarda (28 III 1801 Gdańsk – 17 I 1852 Gdańsk),żonatego z Johanną Charlottą (ur. 1814), córką Carla Gotthilfa Kühna, i upośledzonego umysłowo Friedricha Theodora (1803 – po 1856), którzy w latach 30. XIX wieku bezskutecznie ubiegali się o posadę carillonisty w kościele św. Katarzyny. Kamienicę przy Heilige-Geist-Gasse sprzedano w 1856 na pokrycie kosztów pobytu Friedricha Theodora w zakładzie psychiatrycznym Dembogorsz (Dębogórze, pow. pucki).
Pochowany 1 V 1843 w kościele Bożego Ciała w Gdańsku.
Bibliografia:
„Danziger Intelligenz-Blatt”, 1826, 1797 i z 19 I 1852, s. 191 (nekrolog Augusta Eduarda).
„Das jetztlebende Danzig” 1809–1810.
Danziger Nachrichten und Anzeigen 1798.
Januszajtis Andrzej, Gdańskie zegary, dzwony i karyliony, Pelplin 2003.
Popinigis Danuta, Carillony i muzyka carillonowa dawnego Gdańska, Gdańsk 2014.
