BÓWKA

< Poprzednie

Następne >

Gdański Bówka, lata 30.
XX wieku

Bówka na Długim Pobrzeżu

BÓWKA (Bowke, Böwke), tradycyjna gdańska postać historyczna odwołująca się do kilku znaczeń: pierwotnie - typowy dla portowej dzielnicy rzezimieszek i rozrabiaka, „chętnie zaglądające na dno butelki” (koniecznie z Machandlem), posługujący się tzw. mieszanym dialektem Gdańska (Danziger Missingsch), w okresie międzywojennym gdański odpowiednik lwowskiego batiara i londyńskiego cockneya, nie szukający stałego zatrudnienia, niedbale ubrany, wałęsający się, obdarzony ciętym językiem i poczuciem humoru, przejawiał skłonność do mocnych trunków. Bówka wzbogacał koloryt miasta, głównie Długiego Pobrzeża. Opisuje go zwłaszcza Brunon Zwarra (Wspomnienia gdańskiego bówki, t. 1–5, 1984–1997), ale także Johannes Daniel Falk, Hieronim Derdowski, Johannes Trojan, Walter Domansky, Arthur Krüger, Kazimierz Radowicz, Güntera Grassa czy Roman Drzeżdżon. MA