RUECKER (Rücker) EMIL ANDRZEJ, polski dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
EMIL ANDRZEJ RUECKER (Rücker; 13 X 1897 Bukareszt – 15 IV 1934 pod Radomiem), dziennikarz. Pochodził ze spolonizowanej rodziny austriackiej, syn Syn Antoniego i Leopoldyny z Tenerów. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1916 służył w armii austriackiej, w 34 Pułku Piechoty w Jarosławiu. Ze względu na zły stan zdrowia zwolniony z wojska, studiował filozofię i literaturę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 1 X 1920 pracownik polskiego Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ), do 1 V 1921 referent prasowy poselstwa w Bukareszcie. Uczestnik III powstania śląskiego (maj – lipiec 1921).
Od stycznia 1925 do czerwca 1931 w Gdańsku redaktor naczelny „Baltische Presse”. Inicjator powołania w lipcu 1927 w Gdańsku Koła Dziennikarzy Polskich, którego w latach 1927–1929 był prezesem. Wchodził w skład redakcji „Rocznika Gdańskiego”. W lutym 1929 otrzymał immunitet dyplomatyczny, mający go chronić przed represjami władz Gdańska. Od 1 VII 1931 ponownie pracował w MSZ, w Wydziale Prasowym. Był szef biura prasowego polskiej delegacji na konferencję rozbrojeniową w Genewie. Od 21 XII 1932 zastępcą naczelnika i kierownikiem Referatu Politycznego Wydziału Prasowego w MSZ.
Autor miedzy innymi publikacji Pięć lat polityki gdańskiej (1927), Stan prasy w Prusach Wschodnich i na Pomorzu (1930). Zginął
w wypadku samochodowym wraz z poślubioną w 1926 żoną Marią z Łubieńskich (ur. 1900), między innymi założycielką Komitetu Towarzystw Polskich
w II Wolnym Mieście Gdańsku i prezeską (1927–1931) Towarzystwa Polek w Sopocie.
