BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH Z LAT 1271–1272
| < Poprzednie | Następne > |
BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH Z LAT 1271–1272. Związany z wojną domową w latach 1269–1270 między synami księcia Świętopełka. Zwycięstwo w zmaganiach przypadło starszemu, Mściwojowi II, wcześniej księciu świeckiemu, który usunął z Pomorza Wschodniego stryja Sambora II, księcia tczewskiego, i młodszego brata Warcisława II, księcia gdańskiego.
Wobec spodziewanego kontrataku wygnańców, korzystających z pomocy zakonu krzyżackiego i księcia inowrocławskiego Siemomysła, wiosną 1271 roku Mściwoj II zwrócił się z prośbą o pomoc do swoich sojuszników, margrabiów brandenburskich, oferując im lenne zwierzchnictwo nad Gdańskiem i ziemią gdańską. Wojska margrabiów dotarły do Gdańska jesienią, z opóźnieniem, już po nagłej śmierci na wygnaniu Warcisława II i zawarciu przez Mściwoja II porozumienia z zakonem krzyżackim. Brandenburczycy zajęli gród gdański, a kiedy na ich stronę przeszli mieszczanie gdańscy ( Stare Miasto) pod wodzą byłego sołtysa Arnolda, złamali umowę, dążąc do samodzielnych rządów w Gdańsku.
Korzystając z pomocy Bolesława Pobożnego, księcia wielkopolskiego, wojska pomorsko-wielkopolskie w styczniu 1272 roku podeszły po zamarzniętej Motławie pod gród i zdobyły go pierwszym szturmem. Rycerzy brandenburskich wymordowano, życie po kapitulacji uratowali tylko broniący się w wieży grodowej; podobnie skapitulowało miasto. Przywódców buntu mieszczan gdańskich ukarano śmiercią, aktywniejszych uczestników banicją, konfiskatą ruchomości i posiadłości ziemskich. W ramach kary zbiorowej miasto musiało rozebrać umocnienia obronne, odbudowane (drewniane) dopiero za czasów następcy Mściwoja II na tronie pomorsko-wielkopolskim, Przemysła II.
