COSACK GEORG FRIEDRICH, pastor
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG FRIEDRICH COSACK (24 I 1707 Gdańsk – pochowany 26 IX 1773 Gdańsk), teolog, pastor kościoła św. Barbary i kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP). Syn Georga Wilhelma (1672–1742), przybyłego do Gdańska około 1700 roku. W 1721 uczeń Gimnazjum Akademickiego, następnie studiował teologię w Wittenberdze. Od 1737 pastor w kościele w Tiegenort (Tujsk, pow. Nowy Dwór Gdański). W latach 1743–1744 pastor kościoła św. Barbary w Gdańsku, następnie diakon w kościele św. Katarzyny, w 1761–1773 pastor kościoła NMP.
Już jako uczeń Gimnazjum Akademickiego był współautorem programu jego nauczania na rok 1728, przygotowanego pod redakcją Michaela Christopha Hanowa oraz autorem jednej z rozpraw o proroctwach Habakuka w zbiorze wydanym przez Johanna Georga Abichta (Annotationes sacrae ad vaticinia Habakuki, Gedani 1728-1729). W 1732 w Wittenberdze wydał wraz z Abichtem Disputatio theologica de Claudio Felice gratia praevenienti perterrito et eidem resistente ad Act. XXIV, v. 24, 25. Od czasu pobytu w Amsterdamie w 1733, pod wpływem profesora filologii klasycznej Athenaeum Illustre Jacques’a Philippe d’Orville’a (1696–1751), kolekcjoner monet. Autor mów pogrzebowych, między innymi 27 I 1763 w kościele NMP na pogrzebie burmistrza Christiana Gabriela Schrödera.
Od 4 IX 1738 żonaty był z Barbarą Schaft ( 2 V 1717 – pochowana 29 VIII 1754 Gdańsk), od 4 XII 1755 z Perpetuą Eleonorą Falck (1719 – pochowana 12 III 1778 Gdańsk). Ojciec pedagoga Karla Benedicta Cosacka, Beniamina Friedricha, od 15 II 1781 posiadającego obywatelstwo Gdańska, oraz Johanny Concordii (ur. 23 XII 1859), żony teologa Carla Gabriela Beniamina Bremera (1742–1798), w latach 1790–1798 pastora kościoła św. Katarzyny.
