PEPŁOWSKA KIRA, aktorka
| < Poprzednie | Następne > |
KIRA PEPŁOWSKA z domu Higier (1 X 1918 Dorpat, obecnie Tartu, Estonia – 9 XII 1986 Warszawa), aktorka. Całe życie zawodowe związała z Trójmiastem. W 1945 roku przyjechała do Sopotu. Najpierw grała w Teatrze Dramatycznym Województwa Gdańskiego w Sopocie, gdzie debiutowała rolą Marii Verani w Szkarłatnych różach Alda de Benedettiego (14 II 1946) w reżyserii Aleksandra Gąssowskiego. Jej debiut uznano za wydarzenie artystyczne, a aktorstwo Pepłowskiej porównywano do gry Claudette Colbert, urodę zaś do Grety Garbo. Warunki zewnętrzne – skandynawski typ urody, wysmukła sylwetka, niski, interesujący głos i nieskazitelna dykcja – predysponowały ją do grania heroin i dam.
Była aktorką o wyraźnie dramatycznym emploi (chociaż grała także role charakterystyczne). W sezonie 1947/1948 pracowała w Teatrze Dramatycznym Marynarki Wojennej w Gdyni oraz Teatrze Aktorów w Sopocie (tu między innymi z Emilem Karewiczem w Cieniu Daria Niccodemiego, 1947). Po zdaniu eksternistycznego egzaminu aktorskiego w 1947 szukała zatrudnienia w teatrach Szczecina, Poznania, Gorzowa i innych; od 1 X 1948 roku związała się na stałe z Teatrem Wybrzeże, gdzie pracowała do końca życia.
Pierwsze dziesięciolecie to okres sukcesów i 25 ról pierwszoplanowych. Od chwili debiutu stała się gwiazdą zespołu i ulubienicą publiczności. Triumfowała ponownie jako Księżna Marlborough w Szklance wody Eugène’a Scribe’a (14 I 1949) w reżyserii Stefana Orzechowskiego. Zagrała Natalię w Wassie Żeleznowej Maksyma Gorkiego (1950) i Diannę w Fantazym Juliusza Słowackiego (1950). Sprawdziła się także w komedii Fredrowskiej, grając Justysię w Mężu i żonie (1951). Wbrew swoim warunkom zewnętrznym zagrała Dorynę – pełną wdzięku, ale i zdrowego rozsądku dziewczynę z ludu w Świętoszku Moliera (1951).
Niezaprzeczalnymi osiągnięciami aktorskimi były: tytułowa Kandida w sztuce George’a Bernarda Shawa w reżyserii Wiktora Biegańskiego (1952), tytułowa rola dumnej i nieprzejednanej młodej Hiszpanki Mariany Pinedy w sztuce Federica Garcii Lorki (1956) w reżyserii Zygmunta Hübnera. Mocno zarysowała sylwetkę Angustias w Domu Bernardy Alba Lorki (1957). Zagrała także Księżniczkę Agnieszkę Gonzagę w Sułkowskim Stefana Żeromskiego (1957), Marildę w Naszych kochanych dziatkach Nicoli Manzariego (1958). Była znakomitą (według Wojciecha Natansona) Martą w Głupim Jakubie Tadeusza Rittnera (1958). Dwukrotnie zagrała rolę Gospodyni w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego (1960) i Stanisława Hebanowskiego (1976). Była Demeter w Nocy listopadowej Stanisława Wyspiańskiego (1967), Gubernatorową w Kaukaskim kole kredowym Bertolta Brechta (1963), Małgorzatą w Ryszardzie III Williama Shakespeare’a (1968), na zmianę z Izabelą Wilczyńską.
Role lat 70. ubiegłego wieku to między innymi kostyczna i bezwzględna despotka Pani Coq w Szaleństwie Charles’a de Peyret Chappuis (1977), Despotis Helena ze sztuki W mrokach złotego pałacu czyli Bazylissa Teofanu Tadeusza Micińskiego (1978) w reżyserii Stanisława Hebanowskiego czy zagrana z dużą dozą autoironii, zastraszona i speszona mieszczka Ciotka Istvana w Sonacie Belzebuba Stanisława Ignacego Witkiewicza (1979) w reżyserii Ryszarda Majora. Ostatnią jej rolą była jedna z Trzech Matek w Betleem polskim Lucjana Rydla w reżyserii Marcela Kochańczyka (1982). Brała udział w licznych zastępstwach, na przykład grała Panią Soerensen w Niemcach Leona Kruczkowskiego (1983) w reżyserii Krzysztofa Gordona.
Współpracowała z Biurem Koncertowym Filharmonii Bałtyckiej (zob. Polska Filharmonia Bałtycka), uczestniczyła w wieczorach literackich i porankach muzycznych. Przygotowywała również recitale, występowała w słuchowiskach Rozgłośni Regionalnej Polskiego Radia w Gdańsku. W ciągu 41 lat pracy scenicznej zagrała około stu ról. Każdą budowała nad wyraz rzetelnie, doprowadzając do perfekcji role pierwszoplanowe i epizody. Najsłynniejszym z nich była rola Tande Salome w Cyganerii warszawskiej Adolfa Nowaczyńskiego (1975) w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (nagroda na Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu). Aktorka doczekała się 60 portretów Antoniego Suchanka (obecnie znajdują się w Dziale Teatralnym Muzeum Narodowego w Gdańsku).
