PATSCHKE RUDOLF, przedsiębiorca
| < Poprzednie | Następne > |
RUDOLF PATSCHKE (1 III 1854 w majątku ojca w powiecie reszelskim – 19 XII 1932 Gdańsk), kupiec. W latach 1876–1879 pracował w Królewcu w firmie A. Hoffmann. Od roku 1880 w Gdańsku, nabył z Franzem Schimanskim 1 IV 1880 wytwórnię likieru firmy Gustav Springer przy Holzmarkt 2 (Targ Drzewny). Od 1885 był jej jedynym właścicielem, prowadząc firmę Gustav Springer Nachf.
W 1897 nabył od kupca Wilhelma Daniela Hermanna Löschmanna (1842–1903) kamienicę przy Kohlenmarkt nr 4 (Targ Węglowy). W latach 1908–1909 przy Uphagenweg 23 (ul. Uphagena) wybudował dwukondygnacyjną rezydencję w stylu neobarokowym i neorokokowym, wolno stojącą w niewielkim ogrodzie, z mansardowym dachem, tzw. pozornym ryzalitem w elewacji frontowej. Do ozdobienia wnętrz wykorzystano majolikę z cesarskiej wytwórni w Kadynach pod Elblągiem. Koszt prac przy jej montażu wyniósł 50 tysięcy ówczesnych marek, prace wykonała firma G. und J. Müller z Elbląga. Wnętrze willi, w celu obejrzenia efektu ozdób kadyńskich, wizytował 8 X 1909 cesarz Wilhelm II.
Od roku 1880 członek loży masońskiej Einigkeit ( wolnomularstwo). Żonaty był z Almą Evą (zm. po 1945), która z pomocą dr. Hansa Patschkego prowadziła do końca II wojny światowej fabrykę likierów, była też właścicielką kamienicy przy Targu Węglowym, mieszkała w willi we Wrzeszczu. Syn Max Patschke, od 1910 prokurent rodzinnej firmy, poległ na froncie w maju 1917, drugi syn, Arnold Rudolf Adolf Patschke (ur. 7 X 1873 Królewiec), był w roku 1905 gdańskim kupcem, dalsze jego losy nie są znane.
Willa we Wrzeszczu, niezniszczona w 1945 roku, przeszła na własność Skarbu Państwa, do 1948 mieścił się tu konsulat Wielkiej Brytanii, następnie siedziba Rozgłośni Regionalnej Polskiego Radia Gdańsk, 23 VI 2000 przekazana na 25 lat Gdańskiemu Klubowi Biznesu, wyremontowana. Zachowane oryginalne elementy wyposażenia: majolika z Kadyn na ścianach, sztukateria, marmury na kominkach, witraże, żyrandole, klatka schodowa. Od wiosny 2005 działa tam restauracja Villa Uphagena, taką też (błędną) nazwę nadaje się całemu obiektowi.
