EMAUS

< Poprzednie

Następne >

EMAUS, karczma wzmiankowana od 1734, ob. nazwa topograficzna, obszar na pograniczu jednostek pomocniczych Gd. (q administracyjny po- dział) q Piecki-Migowo, q Siedlce i q Suchanino. W pocz. XVII w. karczma i budy, w których wytwarzano popiół do produkcji mydła. W końcu XVII w. funkcjonowały w E. dwa folwarki: q Trzy Lipy i tzw. Stary Emaus u zbiegu dróg do q Ujeściska (ob. ul. Łostowicka) i do q Migowa (ob. ul. Nowo- lipie), z młynem i gospodą Zur Mühle (rozebraną w 2011), ponadto gospodarstwa ogrodnicze. W 1819 było tam 13 domów, mieszkało 56 osób, 1871 w 50 domach zamieszkiwało 816 mieszkańców, 1910 – 2217. W 1906 dla przeważających tam katolików ufundowano q kośc. św. Franciszka, powstał też cment. św. Franciszka (q cmentarze na Siedlcach). W granicach adm. Gd. od 1933; liczyło wówczas 2500 mieszkańców. Przy skrzyżowaniu ob. ul. Kartuskiej i ul. Łostowickiej znajduje się pomnik Mieszkańców Gminy Emaus poległych podczas i w. świat. Po II w. świat. proponowano dla E. nazwy Wielkanoc lub Mogiła.