STUMPF CARL, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CARL STUMPF (10 IV 1784 Bickern, koło Rygi – 2 I 1830 Gdańsk), złotnik. Syn Johanna Wilhelma (ur. 10 IX 1746 w Brzegu na Dolnym Śląsku). Zawodu uczył się w Rydze. Po przybyciu do Gdańska z polecenia cechu opiekował się firmą złotniczą wdowy po Carlu Davidzie Rathsie (7 IV 1736 Gdańsk – 18 IV 1796 Gdańsk). Od 1806 lata pracował jako czeladnik u Emmanuela Jacoba Ellerholtza. W 1807 uzyskał dyplom mistrzowski u złotnika Frierdicha Wilhelma Endego II (1765–1842), w grudniu 1806 roku ożenił się z Emilią Katheriną Raths (1787 Gdańsk – 1812 Gdańsk), córką zmarłego złotnika Carla.
5 IV 1804 założył warsztat produkcji użytkowych i artystycznych wyrobów ze złota przy Goldschmiedegasse 32 (ul. Złotników), który z czasem stał się największą i stojącą na wysokim poziomie artystycznym firmą tego typu w Gdańsku, działającą aż do 1945 roku. W posagu drugiej żony (ślub 12 VI 1814), Renaty Concordii Rathke (12 III 1785 Gdańsk – 20 X 1857 Gdańsk), otrzymał kamienicę przy Goldschmiedegasse 4 (ul. Złotników), która (wraz z dokupionymi domami nr 2 i 3) na sto lat stała się siedzibą rodzinnej firmy.
W latach 1814, 1818 i 1819 był starszym cechu złotników, w 1813 i 1817 kompanem (podstarszym). Jednym z jego uczniów był syn Carl Moritz, który dyplomem zakończył rozpoczętą w 1811 naukę zawodu. Dyplomów nie uzyskali pozostali jego uczniowie: Valentin Gosewsky (zapisany na naukę w 1807), Albrecht Kleiff (1809), August Wilhelm Dietrich (1811), August Wilhelm Gröning (1811), Johann Jacob (1815), Albert Bielan (1823), August Hiller (1828) i August Friedrich Kauffmann.
Po jego śmierci wdowa prowadziła warsztat do 1838 roku.
Wyroby jego firmy znajdują się w wielu muzeach polskich i zagranicznych, kolekcjach prywatnych, w Gdańsku w Muzeum Narodowym, Muzeum Historycznym Miasta Gdańska i Narodowym Muzeum Morskim.
