HOLSTE(N) PETER, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
PETER HOLSTE(N) (zm. 13 IX 1441 Gdańsk), burmistrz Głównego Miasta. Był najprawdopodobniej synem Johanna Holstena. Początkowo zajmował się kupiectwem i był armatorem, od momentu rozpoczęcia kariery urzędniczej skoncentrował się na działalności politycznej.
Od 1415 był ławnikiem Głównego Miasta Gdańska, od 1418 rajcą, w 1426 sędzią. Od 1430 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1431, 1433, 1436 i 1440, drugiego w 1430 i 1439, brak możliwości jednoznacznego ustalenia zajmowanego urzędu burmistrza w pozostałych latach.
W latach 1419–1440 uczestniczył z ramienia Gdańska w 26 zjazdach stanów pruskich. Jako rajca i pełnomocnik miast pruskich w lutym 1421 posłował do Dani w celu odzyskania towarów pochodzących z rozbitych w Sundzie statków gdańskich, skonfiskowanych przez Andreassa Nyelssona z Kopenhagi, a jednocześnie z ramienia wielkiego mistrza był jednym z pośredników w sporze o Szlezwik między królem Danii a panami z Holsztynu. W kwietniu tego roku, wraz z rajcą Heinrichem von Staden, reprezentował miasta pruskie na lubeckim zjeździe Hanzy. Zgłosił tam propozycję wysłania oficjalnego poselstwa do wielkiego mistrza Michaela Küchmeistera z prośbą o zaprzestanie pobierania cła funtowego w portach pruskich. Sprawa zakończyła się rezygnacją wielkiego mistrza z dalszego pobierania tego podatku w zamian za obietnicę pomocy zbrojnej miast hanzeatyckich dla Zakonu. Wprawdzie trzy lata później cło funtowe zostało ponownie wprowadzone przez wielkiego mistrza Paula Russdorfa, cofnięto jednak tę decyzję 9 V 1440 podczas zjazdu Stanów Pruskich w Elblągu, gdzie ponownie reprezentował Główne Miasto Gdańsk.
W okresie konfliktu miast hanzeatyckich z władcą Danii, Szwecji i Norwegii Erykiem I w kwestii pobierania cła sundzkiego, dwukrotnie reprezentował Gdańska na zjazdach w Lubece: w 1427 i na początku stycznia 1430. Jako reprezentant stanów pruskich, współgwarantów układu pokojowego polsko-krzyżackiego nad jeziorem Mełno (1422), wchodził w skład poselstwa wysłanego w 1431 przez wielkiego mistrza Paula Russdorfa do króla polskiego Władysława Jagiełły, zapewniającego władcę o neutralności Zakonu wobec jego konfliktu z wielkim księciem litewskim Świdrygiełłą. W tym samym roku, jako wysłannik krzyżacki, posłował również na dwór króla angielskiego Henryka VI w sprawie zwrotu długu zaciągniętego przez króla w miastach pruskich i inflanckich. 23 III 1435 przebywał na dworze cesarza Zygmunta Luksemburskiego.
Był jednym z reprezentantów Głównego Miasta Gdańska, którzy 21 II 1440 na zjeździe stanów w Elblągu podjęli decyzję o powołaniu konfederacji ziem i miast w celu obrony przed polityką Zakonu i zapewnienia posiadanych przywilejów i praw (Związku Pruskiego, formalnie powołanego 14 III 1440). Na przełomie października i listopada 1440 był przedstawicielem Głównego Miasta na odbywającym się w Gdańsku wielkim zjeździe Związku Pruskiego z władzami zakonu krzyżackiego. Brał także udział w wytyczeniu na nowo granic między posiadłościami biskupa włocławskiego Władysława Oporowskiego na Biskupiej Górce a terenami należącymi do miasta.
W 1430 był właścicielem 17 łanów (mórg) łąki położonej w okolicach Oruni, o którą toczył spór z zarządcą szpitala św. Elżbiety. Zatarg zakończony został przez komtura gdańskiego Waltera von Kirskorf postanowieniem, że mieszkańcy wsi Zakoniczyni, do których ziemia ta należała wcześniej, mogą wykupić ją od burmistrza za 100 dobrych grzywien.
Żonaty był z córką rajcy Głównego Miasta Gdańska Winanda Ostinghusena. W 1440 jego szwagierka, Katharina Ostinghusen, była zakonnica w klasztorze cysterek w Żarnowcu.
