BEHREND PAUL GERHARD, profesor Technische Hochschule Danzig
| < Poprzednie | Następne > |
'PAUL GERHARD BEHREND' (24 V 1853 Wrzeszcz – 2 IV 1905 Wrzeszcz), naukowiec. Syn Heinricha Theodora Behrenda, ojciec Gerharda Behrenda. Od roku 1863 uczył się w Gimnazjum Miejskim, od 1866 w szkołach Genewy, Wiesbaden i Elbląga. Od 1872 studiował chemię na uniwersytecie w Heidelbergu i Lipsku, gdzie uzyskał w roku 1876 doktorat, w 1881 habilitację. Od 1882 roku profesor chemii rolniczej w Hohenheim koło Stuttgartu, w 1885 profesor wyższej szkoły rolniczej w Hopenheim koło Stuttgartu, od 1899 w Braunschweigu.
W roku 1904 został powołany na stanowisko profesora chemii i gospodarki rolnej w Technische Hochschule Danzig. Do czasu wyboru pierwszego rektora ( Hansa von Mangoldta) zarządzał rektoratem tej uczelni. Opublikował m.in. rozprawę o angielskich doświadczeniach z nawożeniem obornikiem pól uprawnych Die Resultate der hauptsächlichsten in England von Lawes und Gilbert ausgeführten Felddüngungsversuche und ihre Bedeutung für die deutsche Landwirthschaft (Berlin 1881).
Podczas pracy w Gdańsku mieszkał z rodziną w Gdańsku-Wrzeszczu, w wynajętym apartamencie przy Hauptstrasse 50 (al. Grunwaldzka), naprzeciw dawnej letniej willi dziadka Wilhelma Michaela Theodora przy Hauptstrasse 126 (wówczas nr 92). Podczas pobytu w Berlinie 26 XII 1904 doznał wylewu krwi do mózgu, przewieziony do Gdańska, zmarł w szpitalu. Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu Zbawiciela ( cmentarze na terenie Śródmieścia. Zaroślak). Od 10 III 1887, po ślubie w Kokoszkach, żonaty był z kuzynką Anną (18 VII 1862 – 24 II 1940 Sopot ), córką Justusa Heinricha von Rümker (1832 –1910), właściciela majątku w Kokoszkach. Po śmierci męża zamieszkała przy Hansaplatz 3 (ul. Wały Piastowskie), następnie u syna w Sopocie w willi przy Wäldchenstrasse 48 (ul. Bolesława Chrobrego).
Miał synów Heinza (22 VI 1888 Hohenheim – 23 X 1914), agronoma, porucznika poległego podczas I wojny światowej koło Lille we Flandrii i Gerharda (11 III 1891 Hohenheim – 16 VII 1975 Weissenhaus/ Holstein), po adopcji w 1909 przez Leopolda von Grassa, Gerharda Behrend von Grass, w latach 1917-1945 właściciela dóbr kłanińsko-starzyńskich w powiecie puckim.
