Okładka żywota św. Wojciecha Jana Kanapariusza
IOANNES CANAPARIUS (Jan Kanapariusz) (poł. X w. – 12 X 1004), mnich zakonu benedyktynów z rzym. klasztoru św. Bonifacego i św. Aleksego na Awentynie, opat, domniemany autor najstarszego żywota q św. Wojciecha. Pochodził z możnego domu, po złożeniu profesji przyjął imię Jan (Johannes), mnich biegły w filozofii, ojciec (pater). W klasztorze zapewne pełnił urząd szafarza (piwniczego), stąd przydomek Canaparius (canapa – spiżarnia, piwnica; canaparius – piwniczy). Mógł należeć do pierwszego konwentu w zał. 977 klasztorze na Awentynie. Tam też za radą eremity Nilusa (Nila) przybył 989 bp Wojciech, który 990 przyjął profesję. Znał zatem bp. Wojciecha, a szczegóły z życia i estyma, z jaką pisze o świętym, świadczą, że byli zaprzyjaźnieni. Cieszył się też poważaniem nie tylko w klasztorze, ale także względami Nilusa. Po objęciu przez Leona, opata na Awentynie, arcybiskupstwa w Rawennie (ok. 998 – 999) zos- tał wybrany opatem. W 998 rozpoczął spisywanie żywota św. Wojciecha, niewykluczone, że na polecenie Grzegorza V, skończył 999, już po śmierci papieża. W żywocie tym po raz pierwszy w źródłach pisanych wymieniony został Gd.: urbs Gyddanyzc (q żywoty św. Wojciecha). Jego imię nosi ulica w Oliwie.
MAB
