SCHONDORF JOHANN GEORG, ogrodnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN GEORG (Gustav?) SCHONDORF (Schondorff, 8 II 1810 – 25 X 1884 Oliwa), ogrodnik. Od 1836 do 1881 roku następca Johanna Saltzmanna na stanowisku inspektora ogrodu królewskiego w Oliwie. Zasadniczo zmienił charakter ogrodu: zarzucił sentymentalny nastrój wprowadzony przez poprzednika, zafascynowany nowo odkrytymi możliwościami aklimatyzacji roślin z innych stref klimatycznych, stopniowo zamieniał go w kolekcję dendrologiczną. Sprowadzał do Oliwy gatunki południowoeuropejskie, amerykańskie i azjatyckie. Sadził i aklimatyzował: kasztany jadalne, magnolie, rododendrony, miłorzęby, cyprysy kalifornijskie, sosny czarne, dęby północnoamerykańskie, tulipanowce i wiele innych. Wyniki swoich badań nad odpornością roślin egzotycznych w warunkach klimatycznych Pomorza opublikował w 1859 roku w czasopiśmie „Wochenschrift für Gärtnerei und Pflanzenkunde”. Współzałożyciel i pierwszy przewodniczący Towarzystwa Budowy Ogrodów. Od roku 1845 członek loży Eugenia ( wolnomularstwo).
Jego drugą żoną (od 1845 roku) była Minna Gäbel. Syn z pierwszego małżeństwa, Theodor (1841 Oliwa – 12 V 1909 Oliwa), po maturze w Gimnazjum Miejskim (1860) i studiach medycznych był lekarzem wojskowym, w 1902 roku w garnizonie w Grudziądzu. Na emeryturze w 1908 osiadł w Oliwie i pracował jako lekarz prywatny. Żonaty był z Emilią Kauffmann, jego z kolei syn Hans w 1909 był radca rejencyjnym we Wrocławiu.
