BRANDES JOHANN, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN BRANDES (29 I 1503 Gdańsk – 28 IV 1577 Gdańsk), burmistrz. Syn Dietharda (około 1470 Lubeka – 2 X 1528 Gdańsk), ławnika (1504) i rajcy (1507), sędziego (1525). Ojciec burmistrza Gerharda Brandesa. W latach 1536–1537 ławnik, 1538–1547 rajca, w 1543 sędzia, 1548–1577 burmistrz, w 1553, 1556, 1559, 1563 i 1569 burgrabia. W listopadzie roku 1556 (wraz z rajcą Johannem von der Linde) przebywał w Warszawie w celu uzyskania od króla polskiego Zygmunta Augusta zatwierdzenia przywileju wolnego wyznawania luteranizmu w Gdańsku ( luteranie). Jako przewodniczący poselstwa gdańskiego na sejm warszawski dostał od władcy milczącą zgodę na udzielanie w Gdańsku komunii pod dwiema postaciami. Prowadził w tym czasie korespondencję z biskupem warmińskim Stanisławem Hozjuszem, który żywił nadzieję przejścia ugodowo nastawionego w sprawach religijnych Brandesa na katolicyzm. Jego orientacja wyznaniowa nie jest jednak pewna. Nie można wykluczyć, że mimo oficjalnego przyznawania się do luteranizmu skłaniał się po cichu ku kalwinizmowi (pod koniec XVI wieku Brandesowie już jawnie deklarowali się jako kalwini). W 2. połowie lat 60. XVI wieku był zaangażowany w obronę autonomii pruskiej przed planami króla polskiego Zygmunta Augusta i sejmu zmierzającymi do unifikacji Prus Królewskich z Koroną. W roku 1568 i na początku 1569 (w styczniu 1569 został zastąpiony przez burmistrza Georga Kleefelda) posłował w imieniu Rady Miejskiej do króla w sprawie odwiedzenia go od pomysłu likwidacji autonomii Prus Królewskich. Właściciel m.in. Krzyżowników. Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
