RÖDE JOHANN II, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN RÖDE (Rohde; 1657 Gdańsk – 17 IX 1720 Gdańsk), złotnik. Syn Petera Rödego II. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Haasego w 1684 roku. W tym samym czasie otrzymał obywatelstwo miejskie Gdańska. Naukę w jego warsztacie pobierał Michael Listenau, późniejszy mistrz złotniczy w Królewcu, a czeladnikiem był między innymi Nathanael Schlaubitz.
Używał znaku warsztatowego z monogramem IR rozdzielonym kropką, w polu o dekoracyjnym obrysie. Był autorem sprzętów sakralnych: kielichów (Brusy, Maków Mazowiecki, Sarbiewo, dawniej kościół św. Józefa w Gdańsku, Muzeum Zamkowe w Malborku, Muzeum Moskiewskiego Kremla), cyborium (Miłobądz), krzyży relikwiarzowych (dawniej Lubieszewo, kuria biskupia w Gdańsku-Oliwie), oraz znacznej liczby popularnych sreber stołowych: czarek, kubków ( Muzeum Narodowe w Gdańsku, Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie, Magyar Nemzeti Múzeum w Budapeszcie), pucharów (Ermitaż w Petersburgu), a także kilkunastu kufli z dekoracją figuralną (między innymi Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Domaine du Château de Seneffe, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W. W. Tarnowskiego w Czernichowie, Westpreußisches Landesmuseum w Warendorf, Ermitaż w Petersburgu).
Zob. też złotnictwo.
