HAUPT ADAM, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych

Z Encyklopedia Gdańska
Wersja Redakcja techniczna (dyskusja | edycje) z dnia 17:49, 6 lut 2013

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Pomnik Obrońców Wybrzeża na Westerplatte, proj. Adam Haupt, Franciszek Duszeńko i Henryk Kitowski lata 70. XX wieku
HAUPT ADAM (12 X 1920 Kraków – 19 II 2006 Sopot), architekt, pedagog. Studiował architekturę na wydziałach architektury Politechniki Lwowskiej, nast. politech. w Kr.; w krakowskiej ASP rozpoczął także studia malarstwa, przerwane wybuchem II w. świat. Dyplom politech. w Kr. otrzymał w 1946. Od 1948 związany jako pedagog z gd. PWSSP (q ASP). Początkowo asystent Aleksandra Kobzdeja w pracowni kompozycji płaskiej i przestrzennej na Wydz. Malarstwa i Architektury, od 1949 prowadził projektowanie form architektury okolicznościowej na Wydz. Architektury Wnętrz; nast. pracownię projektowania rzeźb.-archit. W 1951–56 i 1981–85 pełnił funkcję prorektora uczelni, 1954–56 dziekana Wydz. Architektury i Studium Rzeźby. W 1958– 71 prowadził pracownię projektowania wnętrz okrętowych i form przem. na Wydz. Architektury Wnętrz, 1961–62 i 1969–71 dziekan tego wydziału. W 1962–65 rektor PWSSP. W 1971–76 kierował Katedrą Projektowania Form Przemysłowych i prowadził jedną z pracowni na Wydz. Projektowania Plastycznego; 1979–92 kier. Katedry Podstaw i Metodyki Projektowania Wzornictwa Przemysłowego (i pracowni) na Wydz. Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego. W 1952 z zespołem uczestniczył w konkursie na projekt stacji metra na pl. Teatralnym w Warszawie (III nagroda). Autor m.in. pomnika Stanisława Staszica w Pile (1964), z realistyczną całopostaciową sylwetą, ustawioną na wysokim obelisku. Współautor otwartego 1964 Mauzoleum Ofiar Zagłady w Treblince (z q Franciszkiem Duszeńką i Franciszkiem Strynkiewiczem), zaprojektowanego jako rozległe założenie przestrzenne, w którym unikając dosłowności, odwołano się do wyciszonej i tym bardziej dramatycznej symboliki (rampy kolejowej, drogi, archit. pomnika ze szczeliną, paleniska wypełnionego bazaltem i tysięcy rozłupanych kamieni). Następną realizacją rzeźbiarsko-przestrzenną był odsłonięty w październiku 1966 q pomnik Obrońców Wybrzeża na Westerplatte (z F. Duszeńką i Henrykiem Kitowskim). Realizacją wspólną (z architektem q Wiesławem Gruszkowskim) był także Wojskowy Cmentarz Francuski (q cment. na Suchaninie). Laureat wielu nagród, w tym państw., za pomniki w Treblince i na Westerplatte oraz za pracę pedagog. EKA
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania