SCHUBERT CHRISTIAN II, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTIAN SCHUBERT II (I 1659 Gdańsk 1– 23 III 1737 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Gottfrieda Schuberta. Pracę mistrzowską wykonał u q Petera Rödego II w 1689 roku. Dwaj jego synowie – Christian Gottlieb i Emmanuel – kształcili się w zawodzie złotniczym; pierwszy uzyskał tytuł mistrzowski. W jego warsztacie terminowali q Constantin Hein, Franz Hein Peterschen i Efraim Peweiss.
Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Wykonywał wiele dzieł sakralnych, między innymi dla q kościoła św. Józefa w Gdańsku, a także kielichy (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy, Lichnowy Wielkie, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W. W. Tarnowskiego w Czernichowie), cyborium (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy), krzyże relikwiarzowe ( kościół św. Wojciecha w Gdańsku, Serock), świeczniki ołtarzowe (katedra we Włocławku). Znany jest z okazałych monstrancji promienistych (Piaseczno, Gniew, Miłobądz, Miłoradz, Opalenie, Wielki Lubień, Zwierzno). Z zabytków świeckich na uwagę zasługują: miednica (Muzeum Narodowe w Warszawie), pucharek kulawka w formie wiatraka (Ermitaż w Petersburgu) oraz kufle (Zamek Królewski w Warszawie). Wyroby zdobił późnobarokowym ornamentem suchego akantu, scenami figuralnymi, a przedmioty sakralne rzadko stosowaną w złotnictwie gdańskim kameryzacją i emalią.
