JĘDRUSIK KALINA, aktorka
| < Poprzednie | Następne > |
KALINA JĘDRUSIK (5 II 1930 lub 1931 Częstochowa – 7 III 1991 Warszawa), aktorka teatralna, filmowa i kabaretowa. Córka Henryka Jędrusika, nauczyciela i w latach 1938–1939 senatora II Rzeczypospolitej, oraz Anny z domu Czekajewskiej. W 1949 roku ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Częstochowie, w 1953 – Państwową Wyższą Szkołę Aktorską w Krakowie, gdzie studiowała między innymi ze Zbigniewem Cybulskim, Bogumiłem Kobielą i Leszkiem Herdegenem.
Razem z Lidią Zamkow przyjechała do Teatru Wybrzeże w Gdyni, gdzie pracowała w latach 1953–1954. Debiutowała dobrze przyjętą przez krytykę rolą Katii w Barbarzyńcach Maksyma Gorkiego w reżyserii Lidii Zamkow (premiera 16 XII 1953). „Inteligencję wykonawczą” pokazała jako Kamila w Nie igra się z miłością Alfreda de Musseta w reżyserii Hugona Morycińskiego (10 IV 1954). W Teatrze Wybrzeże zagrała jeszcze Larysę Dmitriewnę w Pannie bez posagu Aleksandra Ostrowskiego w reżyserii Łazarza Kobryńskiego (23 X 1954).
Od 1955 roku mieszkała w Warszawie, do końca życia związana z tamtejszymi teatrami. Zagrała między innymi Polly w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta w reżyserii Konrada Swinarskiego (23 X 1958; Teatr Współczesny), Katarzynę w Poskromieniu złośnicy Williama Shakespeare’a w reżyserii Zbigniewa Bohdańskiego (11 II 1977; Teatr Rozmaitości), baronową Aurorę Dudevant (George Sand) w Lecie w Nohant Jarosława Iwaszkiewicza w reżyserii Wojciecha Solarza (20 XII 1977; Teatr Rozmaitości), Katarzynę II w Termopilach polskich Tadeusza Micińskiego w reżyserii Andrzeja Marii Marczewskiego (16 X 1982; Teatr Rozmaitości) czy Pannę Anielę w Damach i huzarach Aleksandra Fredry w reżyserii Andrzeja Łapickiego (25 XII 1986; Teatr Polski).
Brała udział w wielu spektaklach Teatru Telewizji (debiutowała jako Agnieszka w sztuce Apollo z Bellac Jeana Giradoux w reżyserii Adama Hanuszkiewicza). Swój kunszt aktorski zaprezentowała w licznych rolach filmowych, między innymi jako Helena Księżakowa w Jowicie Janusza Morgensterna (1967), Kazimiera Wąsowska w Lalce Wojciecha Hasa (1968) czy Lucy Zuckerowa, kochanka Borowieckiego, w Ziemi obiecanej Andrzeja Wajdy (1975). Występowała w Kabarecie Starszych Panów, gdzie stworzyła niezapomniane kreacje aktorskie, a Jeremi Przybora nazwał ją „pierwszą damą piosenki lirycznej”.
Od 1958 roku była żoną pisarza Stanisława Dygata (5 XII 1914 Warszawa – 29 I 1978 Warszawa).
