WISZNIEWSKI EUGEN ADALBERT, budowniczy fortepianów
| < Poprzednie | Następne > |
EUGEN ADALBERT WISZNIEWSKI (Wiśniewski; 28 IV 1826 Gdańsk – 27 V 1888 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Syn i uczeń Jacoba Bernharda Wiszniewskiego i Johanny Juliany z domu Arendt. Od około 1845 (1850?) roku prowadził wytwórnię fortepianów i skład w Bydgoszczy. W maju 1846 wyjechał przez Berlin do Wiednia, by doskonalić swe umiejętności. Od końca 1857 w Gdańsku, najpierw przy Brotbänkengasse 28 (ul. Chlebnicka), od kwietnia 1862 przy Langgasse 35 (ul. Długa), w 1888 mieszkał przy Heumarkt 9 (Targ Sienny).
W 1855 roku z powodzeniem prezentował instrumenty na wystawie w Bydgoszczy. Otrzymywał listy pochwalne, między innymi w roku 1854 od Józefa Wieniawskiego, a w 1855 od Hansa von Bülowa i W. Grahna, nauczyciela fortepianu i dyrygenta w Bydgoszczy. Swoje instrumenty eksportował między innymi do Rosji. Przez pewien czas posiadał filię we Frankfurcie nad Odrą. W salonie domowym Wiszniewskiego odbywały się publiczne popołudnia muzyczne.
22 X 1850 roku poślubił Berthę Julianę z domu Neumann (około 23 V 1826 – 30 VIII 1864). Miał czworo dzieci, między innymi syna (ur. 2 XII 1851). Jego drugą żoną była Malwina z domu Koch. Został pochowany na cmentarzu św. Katarzyny.
Jego fortepian skrzydłowy z okresu 1845–1850 znajduje się w Kolekcji Fortepianów im. Andrzeja Szwalbego w Bydgoszczy.
