PTASIŃSKI JAN, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR
| < Poprzednie | Następne > |
JAN PTASIŃSKI (ur. 21 IV 1921 Dłutowo, Mazowsze), działacz polityczny, pochodzenie robotnicze, z zawodu murarz, wykształcenie średnie (maturę zdał w 1960 roku, w wieku 39 lat), pułkownik UB, dyplomata, literat. Podczas II wojny światowej członek organizacji Sierp i Młot, Związku Walki Wyzwoleńczej, GL i AL; z rąk Niemców zginęli jego ojciec i młodszy brat. Od 1942 roku w PPR, następnie w PZPR. W roku 1945 I sekretarz Komitetu Powiatowego PPR w Płońsku, w 1946 kierownik wydziałowego Komitetu Warszawskiego PPR, w 1947 II sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR w Rzeszowie, 1948–1951 I sekretarz KW PZPR w Rzeszowie, w 1952 I sekretarz KW PZPR w Łodzi, od grudnia 1952 do grudnia 1954 wiceminister w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, od grudnia 1954 do grudnia 1956 zastępca przewodniczącego Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego, w 1956 I sekretarz KW PZPR w Bydgoszczy, 1956–1960 zastępca komendanta głównego MO, od 4 II 1960 do 21 XII 1967 I sekretarz KW PZPR w Gdańsku (najdłużej ze wszystkich gdańskich I sekretarzy). Od stycznia 1968 do lipca 1971 roku ambasador PRL w ZSRR. W latach 1954–1964 zastępca członka i w 1964–1971 członek KC PZPR. Poseł na Sejm PRL (1952–1957 i 1961–1965). Bliski współpracownik Władysława Gomułki, związany z frakcją partyjną Mieczysława Moczara. Członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego ZBowid. Autor pamiętników oraz książek o tematyce historycznej. W okresie jego kadencji na stanowisku I sekretarza KW PZPR w Gdańsku oddano do użytku wyremontowany budynek Dworca Gdańsk Główny PKP (1964); rozbudowano dzielnicę mieszkaniową na Przymorzu; przystąpiono do budowy wieżowca Zieleniak (1966); otwarto nową siedzibę Teatru Wybrzeże (1967); Stoczni Gdańskiej uroczyście nadano imię Włodzimierza Lenina (15 IV 1967).
