Dziesięciotysięcznik „Marceli Nowotko”, 1955
, popularna nazwa (od nośności około 10 tysięcy ton, pojemność 6700 RT) drobnicowców typu B-54, budowanych w
Stoczni Gdańskiej w latach 1956–1963 (29 jednostek, 13 na eksport, z tych 3 ukończyła Stocznia im. Komuny Paryskiej w Gdyni), także w okresie 1960–1962 w Stoczni Szczecińskiej (6 jednostek, 2 na eksport, ponadto w 1961–1965 6 jednostek zmodernizowanego typu B-454, z tych 4 na eksport). Były symbolem nowoczesności i rozwoju polskiego przemysłu okrętowego oraz polskiej żeglugi liniowej. Pierwsze duże motorowce polskiej produkcji; zapoczątkowały eksport statków towarowych do Europy Zachodniej („Rhone” w roku 1961, dla Szwajcarii); inaugurowały połączenia i linie PLO: prototypowy „Marceli Nowotko” jako pierwszy polski statek towarowy zawinął do Japonii (1957), otwierał linię australijską (1971) i indonezyjsko-filipińską (1979), „Stefan Okrzeja” inaugurował linię towarową do USA (1958) i jako pierwszy statek PLO zawinął do Australii (1959). Ostatnie dwie jednostki PLO sprzedano na złom w roku 1986. Głównym projektantem typu B-54 był
Jerzy Pacześniak.
MBŁ
