KIELANOWSKI TADEUSZ, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
TADEUSZ KIELANOWSKI (12 IX 1905 Lwów – 6 V 1992 Gdynia), lekarz, naukowiec. Dzięki stypendium rządu francuskiego w 1923 roku zdał maturę w Nancy, studiował prawo i nauki polityczne w Paryżu, następnie medycynę na uniwersytecie we Lwowie, w 1931 doktor. W latach 1931–1939 zatrudniony w Zakładzie Anatomii Patologicznej uniwersytetu we Lwowie. Podczas II wojny światowej pracował we Lwowie w klinikach i szpitalach ftyzjatrycznych, żołnierz AK, w latach 1944–1945 podpułkownik – lekarz WP. W 1945–1950 pracował na UMCS w Lublinie (prodziekan i dziekan Wydziału Lekarskiego, 1948–1950 rektor). Organizator Akademii Medycznej (AM) w Białymstoku (rektor, 1950–1955 kierownik Kliniki Chorób Płuc). W 1956–1975 (do emerytury) pracował w AM w Gdańsku (q Gdański Uniwersytet Medyczny) jako kierownik Kliniki Ftyzjatrii. W 1967 roku powołał w Gdańsku pierwszy polski społeczny telefon zaufania „Anonimowy przyjaciel”; zorganizował pięć Krajowych Konferencji Lekarzy i Humanistów (1976, 1978, 1980, 1983, 1987). Autor publikacji, zwłaszcza z zakresu patologii ogólnej, kliniki gruźlicy płuc i leczenia terminalnego. Doktor honoris causa AM w Białymstoku (1965) i AM w Lublinie (1975), członek licznych towarzystw naukowych. Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko.
