KĘSOWSKI ALEKSANDER, opat oliwski
| < Poprzednie | Następne > |
ALEKSANDER KĘSOWSKI (Bautzendorf-Kęsowski; 1590 Kęsowo – 9 III 1667 Oliwa), opat oliwski. Syn Stanisława. W 1610 roku przyjął profesję zakonną w klasztorze oliwskim, w 1619 uzyskał święcenia kapłańskie. W latach 1627–1630, za zgodą opata q Adama Trebnica, przebywał na Litwie, regulując sprawy spadkowe po śmierci brata Macieja. W 1635–1638 cellerariusz, zdjęty z urzędu za niesubordynację. W roku 1641, po śmierci Michała Konarskiego (20 maja tegoż roku), został opatem. W 1646 podejmował w klasztorze przybywającą lądem przez Księstwo Pomorskie do Polski królową Ludwikę Marię. W 1647 roku zakończył spór z Gdańskiem o własność terenu, na którym zbudowano Szaniec Zachodni (q fortyfikacje, q Nowy Port). W czasie wojny polsko-szwedzkiej w latach 1655–1660 zdeponował dobytek klasztoru w Gdańsku, wystawił oddział strażniczy do jego obrony. W 1660 był gospodarzem rokowań w Oliwie, uwieńczonych podpisaniem w klasztorze 3 V 1660 q pokoju oliwskiego (ufundował tablicę upamiętniającą miejsce wymiany traktatów). Ufundował liczne ołtarze boczne i portale w kościele klasztornym(q kościół Trójcy Świętej), był także fundatorem nowego q szpitala św. Łazarza w Oliwie i kościoła w Starzynie.
