PNIEWSKI WŁADYSŁAW, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
| < Poprzednie | Następne > |
PNIEWSKI WŁADYSŁAW (3 II 1893 Gostyń woj. poznańskie – 22 III 1940 Stutthof, rozstrzelany), nauczyciel. W 1913–14 studiował filozofię i teologię na UJ, 1918–20 filozofię i polonistykę w uniw. we Wr. i Poznaniu, od 1924 dr. W 1924–39 nauczał jęz. pol. w q Gimnazjum Polskim, w którym zorganizował bibl. (przekształconą z czasem w publiczną). W 1927–36 wiceprezes q Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, czł. komitetu redakcyjnego q „Rocznika Gdańskiego”. Pisał o miejscu Gd. i Pomorza w pol. literaturze. Znawca problematyki kaszubskiej, 1931–34 redaktor „Gryfa”. Autor m.in. monografii Krzysztof Celestyn Mrongowiusz 1764–1855. Księga pamiątkowa (1933) i Język polski w dawnych szkołach gdańskich (1938). W sierpniu 1939 mimo namów nie opuścił Gd. Osadzony w q obozie Stutthof, rozstrzelany. Jego imieniem nazwano q II LO i ulicę w Gd. Wrzeszczu (do 1945: Neue Sorge).
