GUSTAV HEINRICH GOSSLER (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), urzędnik. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W roku 1859 uzyskał tytuł doktora prawa. Pracował w administracji państwowej od roku 1865 jako landrat w Darkehmen, od 1874 jako radca w MSW i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem polskich, zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W roku 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania języka polskiego w szkołach pruskich wszelkiego typu. 7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (ze stolicą w Gdańsku). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gdańsku i Elblągu (q Związek Przemysłowców Wschodnioniemieckich). Uzyskał zgodę cesarza na powołanie w Gdańsku pierwszej wyższej uczelni q Technische Hochschule Danzig, w lipcu 1900 roku wziął udział w uroczystości rozpoczynającej jej budowę. 1 V 1899 Rada Miejska nadała mu q honorowe obywatelstwo miasta za doprowadzenie do powołania wyższej uczelni w Gdańsku. Zmarł nagle; pochowany na cmentarzu ewangelickim przy Wielkiej Alei (al. Zwycięstwa; q cmentarze we Wrzeszczu). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do roku 1945 ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu.
MrGl
