Reginald Tower, wysoki komisarz Ligi Narodów
WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939. Mianowani przez Radę LN na 3 lata, z możliwością przedłużenia kadencji. Według traktatu wersalskiego i konwencji paryskiej, w pierwszej instancji rozstrzygali spory polsko-gdańskie. Największe zaangażowanie LN w sprawy q II Wolnego Miasta Gdańska (WMG) miało miejsce w latach 1920–1926 (na 70 wydanych decyzji niemal 50 pochodziło od wysokich komisarzy mających brytyjskie obywatelstwo). W okresie 1933–1937 strony polska i gdańska unikały angażowania LN, sporne kwestie rozstrzygano podczas dwustronnych rozmów. W latach 30. XX wieku pozycja wysokich komisarzy osłabła. W 1935–1936 doszło do sporów q Seana Lestera z q Senatem II WMG o przestrzeganie gdańskiej konstytucji. Apogeum stanowiło niezłożenie w czerwcu 1936 roku przez dowództwo krążownika „Leipzig” przewidzianej w umowach wizyty komisarzowi LN. Liga faktycznie przestała być gwarantem konstytucji II WMG, straciła wpływ na rozwój sytuacji. Do 1937 pensje komisarzy i inne wydatki pokrywała Polska i II WMG, później LN. Wysoki komisarz miał siedzibę w obecnym budynku Rady Miejskiej Gdańska (q Nowy Ratusz). MA
Wysocy komisarze Ligi Narodów w WMG
| 1919–1920
|
Reginald Tower (Wielka Brytynia)
|
| 1920–1921
|
Bernardo Attolico (Włochy)
|
| 1921–1923
|
Richard Haking (Wielka Brytania)
|
| 1923–1926
|
Mervyn Sarley Mac Donnel (Wielka Brytania)
|
| 1926–1929
|
Adriaan van Hamel Joost (Holandia)
|
| 1929–1932
|
Manfredo Gravina (Włochy)
|
| 1932–1933
|
Helmer Rosting (Dania)
|
| 1934–1937
|
Sean Lester (Irlandia)
|
| 1937–1939
|
Carl Jakob Burckhardt (Szwajcaria)
|
| MA
|
