YASS, nurt w muzyce jazzowej

< Poprzednie

Następne >

Mikołaj Trzaska (z lewej)
i Tymon Tymański

YASS, nurt w polskiej muzyce jazzowej, powstał na początku lat 90. XX wieku. Określany wówczas najciekawszym zjawiskiem muzycznym. Współtwórcą i pomysłodawcą nazwy jest gdański kontrabasista, gitarzysta, kompozytor i autor tekstów q Ryszard „Tymon” Tymański, związany m.in. z performerską formacją q Totart. W 1988 założył grupę Miłość, najważniejszy zespół jazzowy następnej dekady. Muzykę grupy określił mianem yassu, co miało odróżniać ekspresyjną, spontaniczną i energetyczną muzykę zespołu – nawiązującą do twórczości m.in. Johna Coltrane’a, Ornette’a Colemana, Ericka Dolphy’ego – od jazzu granego przez starszych kolegów. Zespół współtworzyli m.in. saksofoniści Mikołaj Trzaska i Maciej Sikała, pianista q Leszek Możdżer, perkusista Jacek Olter, klarnecista q Jerzy Mazolewski Mazzoll i gitarzysta Tomasz Gwinciński. Dwaj ostatni uznawani są za współtwórców nurtu. Miłość, po chłodnym przyjęciu przez środowisko jazzowe, zdobyła uznanie słuchaczy: cztery lata z rzędu była najlepszym zespołem roku w ankiecie czasopisma „Jazz Forum”. Nagrała m.in. trzy płyty z amerykańskim trębaczem jazzowym Lesterem Bowie. Muzycy związani z Miłością zakładali własne, stricte yassowe zespoły. Ze sceną yassową byli związani m.in. gitarzysta i producent Piotr Pawlak (Łoskot, Kury), gitarzysta Tomasz „Święty” Hesse, lider grupy Inżynier Kaktus, kontrabasista Olo Walicki, basista q Wojciech Mazolewski, założyciel grup Paralaksa i Pink Freud. Muzycy yassowi stopniowo poszerzali rejony twórczych poszukiwań, nagrywając płyty z artystami wszelkich muzycznych nurtów. Pod koniec lat 90. XX wieku yass jako zwarty generacyjnie i stylistycznie ruch artystyczny praktycznie przestał istnieć. T. Tymański po rozwiązaniu Miłości, po tragicznej śmierci J. Oltera, powoływał do życia kolejne, mniej lub bardziej nawiązujące do yassowej stylistyki zespoły: Kury, Tymon i Trupy, Czan, Tymański Yass Ensamble. CR