PNIEWSKI WŁADYSŁAW, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
| < Poprzednie | Następne > |
WŁADYSŁAW PNIEWSKI (3 II 1893 Gostyń województwo poznańskie – 22 III 1940 Stutthof, rozstrzelany), nauczyciel. W latach 1913–1914 studiował filozofię i teologię na UJ, 1918–1920 filozofię i polonistykę w uniwersytecie we Wrocławiu i Poznaniu, od roku 1924 doktor. W okresie 1924–1939 nauczał języka polskiego w q Gimnazjum Polskim, w którym zorganizował bibliotekę (przekształconą z czasem w publiczną). W 1927–1936 wiceprezes q Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, członek komitetu redakcyjnego q „Rocznika Gdańskiego”. Pisał o miejscu Gdańska i Pomorza w polskiej literaturze. Znawca problematyki kaszubskiej, w latach 1931–1934 redaktor „Gryfa”. Autor m.in. monografii Krzysztof Celestyn Mrongowiusz w okresie 1764–1855. Księga pamiątkowa (1933) i Język polski w dawnych szkołach gdańskich (1938). W sierpniu 1939 roku mimo namów nie opuścił Gdańska. Osadzony w q obozie Stutthof, rozstrzelany. Jego imieniem nazwano q II Liceum Ogólnokształcące i ulicę w Gdańsku Wrzeszczu (do 1945: Neue Sorge).
