WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939
| < Poprzednie | Następne > |
WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939. Mianowani przez Radę LN na 3 lata, z możliwością przedłużenia kadencji. Wg traktatu wersalskiego i konwencji paryskiej, w pierwszej instancji rozstrzygali spory pol.-gd. Największe zaangażowanie LN w sprawy q II Wolnego Miasta Gdańska (WMG) miało miejsce w 1920–1926 (na 70 wydanych decyzji niemal 50 pochodziło od w.k. mających bryt. obywatelstwo). W 1933–1937 strony pol. i gd. unikały angażowania LN, sporne kwestie rozstrzygano podczas dwustronnych rozmów. W latach 30. XX w. pozycja w.k. osłabła. W 1935–1936 doszło do sporów q Seana Lestera z q Senatem II WMG o przestrzeganie gd. konstytucji. Apogeum stanowiło niezłożenie w czerwcu 1936 przez dow. krążownika „Leipzig” przewidzianej w umowach wizyty komisarzowi LN. Liga faktycznie przestała być gwarantem konstytucji II WMG, straciła wpływ na rozwój sytuacji. Do 1937 pensje w.k. i inne wydatki pokrywała Polska i II WMG, później LN. Wysoki komisarz miał siedzibę w ob. budynku Rady Miejskiej Gd. (q Nowy Ratusz).
| 1919–1920 | Reginald Tower (Wielka Brytynia) |
| 1920–1921 | Bernardo Attolico (Włochy) |
| 1921–1923 | Richard Haking (Wielka Brytania) |
| 1923–1926 | Mervyn Sarley Mac Donnel (Wielka Brytania) |
| 1926–1929 | Adriaan van Hamel Joost (Holandia) |
| 1929–1932 | Manfredo Gravina (Włochy) |
| 1932–1933 | Helmer Rosting (Dania) |
| 1934–1937 | Sean Lester (Irlandia) |
| 1937–1939 | Carl Jakob Burckhardt (Szwajcaria) |
