ODYNIEC WACŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
WACŁAW ODYNIEC (17 II 1922 Wilno – 9 IV 1999 Tczew), naukowiec, historyk. W 1941 roku zyskał w Wilnie maturę, członek AK (VIII Brygada Oszmiańska, w oddziałach leśnych od lutego 1944 do marca 1945), uczestnik walk o Wilno. W latach 1946–1949 studiował historię na uniwersytecie w Toruniu, od roku 1948 w Gdańsku, początkowo jako asystent q WSP, od roku 1960 doktor, od 1967 doktor habilitowany. W okresie 1948–1970 tamże kierownik Katedry Historii Polski i Powszechnej XVI–XVIII wieku, wykładał (1952–1970) na WSE w Sopocie. Od 1970 pracownik q UG, od 1974 profesor tytularny, 1981–1984 dziekan Wydziału Humanistycznego, od 1986 profesor zwyczajny. Od 1992 roku na emeryturze. Badacz dziejów Prus Królewskich, morskich dziejów Polski i Kaszub (zwany „Kaszubą spod Oszmiany”), autor m.in. Starostwo puckie w latach 1546–1678 (1961); Życie i obyczaje ludu pomorskiego w XVII i XVIII wieku (1966); Położenie ekonomiczne i społeczne chłopów województwa pomorskiego w XVIII w. (1967); Dzieje Prus Królewskich. Zarys monograficzny (1972), Polskie dominium maris Baltici. Zagadnienia geograficzne, ekonomiczne i społeczne X–XVIII wieku (1982), Kaszubskie obrzędy i obyczaje. Wstęp do etnografii historycznej Kaszub w XVI–XVIII w. (1985). Niezrównany gawędziarz i popularyzator historii, od roku 1997 honorowy obywatel Gniewu, jego imię nosi jedna z sal wykładowych UG. Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko.
