KOŚCIÓŁ APOSTOLSKO-KATOLICKI
| < Poprzednie | Następne > |
KOŚCIÓŁ APOSTOLSKO-KATOLICKI, grupa wyznaniowa powstała w Niemczech w 1843 na kanwie krytyki kultu relikwii (świętej tuniki w Trewirze), zwana także Kościołem niemiecko-katolickim, postulująca zniesienie spowiedzi usznej, celibatu, kultu świętych, odpustów itp. Kościół popierany przez państwo prus., zwł. na ziemiach zaboru, jako osłabiający Kościół rzym.-kat. Silny ośrodek powstał w Pile, skąd w 1845 przybył do Gd. gł. propagator nowego wyznania, Jan Czerski. Początkowo korzystano z pomocy protestantów, pozostających poza Unią Staropruską q kalwinistów i staroluteran, odprawiając nabożeństwa w kośc. q św. Piotra i Pawła (na q Starym Przedmieściu) oraz w q kośc. św. Ducha (na q Głównym Mieście). W 1846 wpisany do urzędowego rejestru wyznań w Gd. Przed 1859 zbudowano osobną świątynię, przy Schawrzes Meer 26 (ul. Stawki, q Czarne Morze). Był to niewielki budynek, zachowujący cechy stylu neogotyckiego, wkomponowany w pierzeję płd. tej uliczki. Po 1859 wpływy Kośc. apostolsko- -katolickiego w Niemczech znacząco osłabły, ale jego niewielka liczebnie gmina przetrwała w Gd. do 1945. Świątynia przy Schawrzes Meer została zniszczona 1945.
