ŻUKOWSKI STANISŁAW, artysta plastyk

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >

STANISŁAW ŻUKOWSKI (20 III 1911 Kudronk, Wileńszczyzna – 13 IV 1983 Gdańsk), artysta plastyk. Sztuki plastyczne studiował na Wydziale Sztuk Pięknych uniwersytetu w Wilnie w pracowni grafiki profesora Jerzego Hoppena (1891–1969), edukację uzupełniał w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u profesora Edmunda Bartłomiejczyka (1895–1950). Tam też rozpoczął działalność artystyczną. We wrześniu 1939 roku walczył w stopniu podporucznika na froncie, następnie przebywał w niemieckim oflagu w Woldenbergu (Dobiegniew, Pomorze Zachodni). Od 1945 roku w Gdańsku, działał jako organizator życia plastycznego w mieście. Preferował tematykę gdańską i marynistyczną. Wraz z innymi osiadłymi na Wybrzeżu wileńskim kolegami q Bolesławem Rogińskim i q Stanisławem Roliczem dokumentował w szkicach i rysunkach zniszczenia Gdańska; prace te pokazano 17 VII 1946 roku na pierwszej po II wojnie światowej wystawie plastycznej w Gdańsku: Zabytki Starego Gdańska w sali ówczesnego Teatru Miejskiego (obecny budynek q Miejskiego Teatru „Miniatura”) przy al. Grunwaldzkiej 16. W latach późniejszych niektóre rysunki i grafiki wykonał w formie obrazów olejnych. Jeden z nich, ukazujący zniszczenia Wielkiej Sieni q Ratusza Głównego Miasta przy ul. Długiej, wisi obecnie właśnie w Wielkiej Sieni. Specjalizował się w pracach graficznych, był uczestnikiem wystaw gdańskich i ogólnopolskich, wystawiał w NRD, RFN, Czechosłowacji, Szwajcarii, Holandii, na Węgrzech, w Szwecji, ZSRR, Kanadzie. Laureat licznych nagród i wyróżnień. Jego prace znajdują się obecnie w zbiorach wielu muzeów. W latach 1960–1970 był pracownikiem Muzeum Zamkowego w Malborku i współorganizatorem odbywających się tam „Triennale Grafiki Krajów Nadbałtyckich”. W okresie 1970–1977 prowadził doświadczalną pracownię grafiki Związku Polskich Artystów Plastyków przy ul. Piwnej 27. MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania