ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE
| < Poprzednie | Następne > |
ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE (ZZP). Stowarzyszenie rzemieślniczo-robotnicze, założone w roku 1906 w Gdańsku przez q Józefa Czyżewskiego i Alojzego Swinarskiego. Miało za zadanie obronę interesów polskich pracobiorców. Podlegało centrali w Bochum, a po I wojnie światowej – centrali wielkopolskiej. Miało trzy branżowe oddziały: pracowników budowlanych, metalowców i rzemieślników. W 1919 roku powołano gdański oddział ZZP, prezesem został Julian Dobrowolski, w latach 1926–1937 q Antoni Lendzion. W 1921 liczyło 2 tysiące, 1933 – 3,5 tysiąca członków. Organami prasowymi były: „Robotnik Gdański” (1921–1922), „Związkowiec” (1922–1936) i „Polski Świat Pracy” (1936–1939). Podporządkowane q Gminie Polskiej i pokrewne ideowo Narodowej Partii Robotniczej. 25 VI 1937 roku połączyło się z q Polskim Zrzeszeniem Pracy w q Zjednoczenie Zawodowe Polskie Zrzeszenie Pracy.
