JOHANN von der LINDE (1542 Gdańsk – 27 I 1619 Gdańsk), burmistrz. Syn rajcy Johanna (1514 Toruń – 9 XII 1558 Gdańsk). W 1558 roku studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą, a rok później w Wittenberdze. W Gdańsku w latach 1573–1574 ławnik, 1575–1580 rajca, 1581–1618 burmistrz, 1580, 1584, 1589, 1595, 1598, 1601, 1605 i 1608 burgrabia. Pełnił funkcję protoscholarchy w Gimnazjum Akademickim oraz inspektora kościoła NMP. W roku 1576 uczestnik zjazdu hanzeatyckiego; podczas powrotu z Lubeki drogą lądową aresztowany przez księcia meklemburskiego (wraz z burmistrzem elbląskim Jungschultzem) pod pretekstem braku glejtu książęcego oraz roszczeń wobec Gdańska jednego z poddanych księcia za towary utracone w 1565 na rzecz kaprów. Zwolniony po 5 miesiącach za wstawiennictwem królów Polski i Danii, księcia pruskiego Albrechta, stanów pruskich i kilku miast hanzeatyckich. W 1579 roku był wysłannikiem Gdańska na dwór w Kopenhadze (na rozmowy z królem duńskim Fryderykiem II) oraz do ważniejszych miast hanzeatyckich. W 1587 wraz z Constantinem Giesem był posłem gdańskim na sejm elekcyjny przed wyborem na króla Polski Zygmunta III Wazy; gdzie zgodnie z instrukcją Rady Miejskiej optować miał za elekcją „Piasta”. Stał na czele delegacji gdańskiej, która 29 IX 1587 powitała oficjalnie na wodach Zatoki Gdańskiej przybywającego ze Szwecji króla elekta Zygmunta III Wazę. Zasłużony dla obrony gdańskich zdobyczy reformacji. Ufundował przed rokiem 1596 (wraz z braćmi Adrianem i Nicolausem) ołtarz w kościele Bożego Ciała, będący pierwszym retabulum luterańskim na terenie miasta (q luteranie). W 1596 był posłem Rady Miejskiej, oddelegowanym do odbycia negocjacji z bp. włocławskim Hieronimem Rozrażewskim w sprawie zrzeczenia się na rzecz miasta patronatu nad kościołem NMP oraz przekazania biskupowi praw zwierzchnich nad gdańskim klasztorem q brygidek. Prawdopodobnie na początku XVII wieku dokonał konwersji na kalwinizm (q kalwini). Około roku 1608 zaangażował się (wraz z burmistrzem Gerardem Brandesem) w działanie na rzecz obsadzenia przez kalwinistów wszystkich miejsc w Radzie Miejskiej, w związku z postępami wyznania reformowanego w Gdańsku i przypadkami coraz częstszego przechodzenia na kalwinizm patrycjuszy gdańskich. Aktywnie wspierał w Gdańsku rozwój protestanckiej sztuki sakralnej. Miał zatargi z malarzem Antonem Möllerem, którego pozbawił intratnych zamówień Rady Miejskiej. Mieszkał przy Langgasse 25 (ul. Długa).
DK
