KOMORA PALOWA
| < Poprzednie | Następne > |
KOMORA PALOWA (Pfahlkammer). Jeden z najstarszych urzędów miasta Gd., powstał w pocz. XIV w., działał do 1792. Pobierała tzw. opłaty palowe, utożsamiane z opłatami celnymi, od statków wpływających i wypływających z portu gd. oraz od towarów wywożonych i przywożonych drogą wodną, w wys. zależnej od aktualnej ceny i wartości. Komora Palowa zapobiegała przemytowi nieoclonych towarów, konfiskowała je i sprzedawała na aukcji, dzieląc się zyskami z miastem i królem. Na jej czele stali 3 rokrocznie wybierani rajcowie, zw. q panami palowymi (Pfahlherren). Początkowo opłatę palową pobierało miasto. Przywilejem portowym króla pol. Stefana Batorego z 1585 podwojono ją i dzielono równo między miasto i króla. Dla odbioru należnej królowi części palowego, kontroli rachunkowości Komory Palowej i strzeżenia interesów królewskich, monarcha utrzymywał w Gd. komisarza palowego. Rodzaj i wysokość wpływów urząd notował w osobnych księgach, stanowiących podstawę rozliczeń z dworem królewskim i q Kamlarią. Niezależnie od q cła palowego, wybrani przez radę członkowie q Trzeciego Ordynku pobierali pod nadzorem panów palowych q culagę.
