Okładka książki Stanisława Gostkowskiego
GOSTKOWSKI STANISŁAW (1 VIII 1948 Koś- cierzyna – 28 X 2000 Warszawa), poeta. W 1966 absolwent LO im. Józefa Wybickiego w Kościerzynie, 1971 Inst. Filologii Polskiej q UG. Po studiach pracował w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Kościerzynie. W 1977–79 słuchacz Studium Krytyki Literackiej i Artystycznej w Warszawie. Od 1978 mieszkał w Gd., gdzie pracował m.in. w q Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej. Od 1986 wychowawca w internacie Technikum Budownictwa Komunalnego. Debiutował 1967 wierszem Zmęczenie, opublikowanym w dwutygodniku „Kamena”. Jego wiersze, szkice i recenzje ukazywały się w wielu czasopismach, m.in. w q „Literach”, q „Punkcie”, „Pomeranii”, q „Gdańskim Roczniku Kulturalnym”, q „Autografie” i q „Autograf-Post”; wiersze – także w antologiach, m.in. Nowy transport posągów (1977), Spalony raj (1986), Poeta jest jak dziecko (1987), Tylko modlitwa ocaleje (1988), Po Wojaczku (1991), Czerwona Róża (2010). W 1973 ukazał się jego arkusz poetycki Poświęcenie uczciwości (suplement do „Nowego Wyrazu”), 1974 debiutancki tom poezji Nie chowajcie mnie żyjącego, za który otrzymał kilka nagród, m.in. Wiatr od Morza. Opublikował zbiory wierszy: Wyłącznie twoja osobista sprawa (1978), Marsz gladiatorów (1983), Śmierć ma słodki zapach (1989), Ja jestem piekłem nie inni (1998), Z każdym dniem narasta lęk (2008). Wiersze G. tłumaczono m.in. na jęz. ros., czes., słowacki, słoweński. W 1984 otrzymał poetycką Nagrodę Pierścienia, 1995 nagrodę główną Czerwonej Róży. Zmarł podczas Warszawskiej Jesieni Poetyckiej. Pochowany w Gd. W 2006–10 w Domu Kultury „Morena” w Gd. odbywał się Konkurs Jednego Wiersza im. S. Gostkowskiego.
LRB
