BOGUSZA, dowódca obrony Gdańska w 1308
| < Poprzednie | Następne > |
BOGUSZA (przełom XIII/XIV wieku), rycerz z wielkopolskiego rodu Leszczyców, przybył na Pomorze Wschodnie w latach 80. XIII wieku, w okresie współpracy q Mściwoja II z księciem wielkopolskim Przemysłem II. Stolnik gdański w roku 1294, od 1296 sędzia pomorski, czołowy zwolennik Władysława Łokietka w okresie jego rządów na Pomorzu Wschodnim (1295–1300, 1306–1308). W roku 1308, wraz z kasztelanami: gdańskim Wojciechem i puckim Wojsławem oraz Stefanem z Pruszcza (Gdańsk) dowodził obroną grodu gdańskiego przed Brandenburczykami. Wobec przedłużającego się oblężenia zawarł porozumienie z Krzyżakami w sprawie pomocy (q rzeź Gdańska w 1308). Zmuszony do opuszczenia grodu wraz z polską załogą, zawiózł informacje o wydarzeniach gdańskich do Władysława Łokietka. Po zajęciu przez Krzyżaków Gdańska stolnik dworu Łokietka, brał udział w rokowaniach polsko-krzyżackich w Grabiach (1309). Osiadł w Polsce, w latach 1316–1317 przebywał na Kujawach. Żonaty z siostrą bp. poznańskiego Jana z rodu Łodziów, pozostawił synów: Przybygniewa, obecnego w roku 1308 w Gdańsku, oraz Przezdrzewa, kanonika poznańskiego. Opierając się na opowieści Przybygniewa, podczas polsko-krzyżackiego procesu w Warszawie w 1339 (q procesy o zniszczenie i zajęcie Gdańska i Pomorza Wschodniego w XIV wieku) bp Jan Łodzia i Przezdrzew składali zeznania, będące cennym źródłem pomocnym w odtworzeniu wypadków gdańskich w roku 1308.
