FISCHER JOHANNES LAURENTIUS jr., drugi pastor kościoła NMP
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANNES LAURENTIUS FISCHER jr. (Johann Lorenz; Johann Laurenz) (3 III 1662 Nowy Staw – 20 I 1720 Gdańsk), drugi pastor kościoła Najświętszej Marii Panny) (NMP). Syn diakona Johannesa Laurentiusa Fischera sen. Wraz z braćmi Martinusem Fridericusem i Michaelem Petrusem w kwietniu 1672 zapisany został do początkowej klasy (piątej) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Kończył naukę pod kierunkiem profesora Samuela Schelwiga, prowadząc dysputę 10 X 1680 (dziękował przy okazji swoim krewnym, m.in. Johannowi Rutgerowi zu Horst, Johannowi Bodeckowi, Davidowi Döringowi), 24 VII 1681 gratulował ukończenia nauki Johannesowi Goettkemu z Gniewu. Od semestru letniego 1681 student uniwersytetu w Rostocku, od 1682 w Wittenberdze.
2 X 1684 wyświęcony, został kaznodzieją w Saalfeld (Zalewo) / Altfelde (Stare Pole), następnie od 27 XI 1695 w Katzennase (Katznase; Kaczynos koło Szawałdu). W Gdańsku od 16 VIII 1698 był diakonem kościoła św. Jana i jednocześnie od 1699 kaznodzieją w Domu Poprawy na Zamczysku, od 1709 kaznodzieją
w Domu Dobroczynności. Od 10 II 1709 był drugim pastorem w kościele NMP. Autor mów pogrzebowych, m.in. pastora kościoła NMP i wiceseniora Ministerium Duchownego Constantina Schütza (1712) i Constantina Friedricha Ferbera (1713), syna burmistrza Constantina Ferbera (III), autor wierszy żałobnych, m.in. po śmierci lekarza Ottona Dietricha Voegedinga. Zmarł na udar mózgu. Pochowany w kaplicy św. Jakuba kościoła NMP. Do 1945 w zakrystii tego kościoła wisiał jego portret.
Z pierwszej, nieznanej z imienia żony miał synów: 1/ Michaela Friedericusa (ur. 1692 Marienburg (Malbork)), w sierpniu 1705 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, od 1709 studenta w Wittenberdze, od 1720 żonatego, oraz 2/ Martina Lorenza (ur. Malbork), w kwietniu 1712 zapisanego również do przedostatniej klasy Gimnazjum Akademickiego, od 1715 studenta medycyny w Wittenberdze, od 1716 w Lipsku, w 1720 promowanego na doktora medycyny w Erfurcie, od 1721 lekarza w Gdańsku, od 1724 w Tczewie, od 1742 lekarza osobistego ks. Michała Kazimierza Radziwiłła.
Z drugiego małżeństwa, z poślubioną w 1698 w Gdańsku Euphrosine Zierenberg (2 VI 1679 – pochowana 5 III 1720 w wieku 41 lat wraz z mężem) miał kolejnych dwoje, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci: 3/ Euphrosine Florentine (pochowana 4 XI 1786 w wieku 85 lat wraz z rodzicami), od 24 IX 1720 żonę poślubionego w kościele NMP profesora Gimnazjum Akademickiego Carla Ludwiga Hocheisela (1692–1732) i – jako wdowa – od 2 VI 1733 poślubionego tamże Gottfrieda Lengnicha, oraz 4/ Johanna Gottlieba (chrzest 15 V 1709), 28 V 1723 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, a 22 VI 1730 na uniwersytet w Królewcu.
Pochowany 6 II 1720 w Kaplicy św. Jakuba kościoła NMP.
Bibliografia:
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 2, Leipzig 1911/1912, s. 341.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 168, 224, 282, 292, 307.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ ..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 4, 6, 10, 29, 33.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 37, 44–45, 75, 177, 186.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 246; 2, 246.
http://matrikel.uni-rostock.de/id/100035169.
